Strona:Tajemnica zamku Rodriganda. Nr 81.djvu/12

—   2264   —

dziejny pobyt w lochach podziemnych. Juarez westchnął głęboko i rzekł:
 — Nie wątpię w prawdziwość słów pana. Znam doktora Hilaria. Sennrita Emilia zdemaskowała go. Jestem jej za to bardzo wdzięczny. Nie przypuszczałem jednak, aby był zdolny do tak zbrodniczych postępków. W jakimże celu zamknął was? Jakeście zbiegli?
 — Na te pytanie odpowie najlepiej mój młody przyjaciel! — rzekł Zorski.
 — Mów sennor! — odparł Juarez.
 Robert rozpoczął od poznania Sępiego Dzioba. Zdumienie prezydenta rosło z sekundy na sekundę. Martwa twarz ożywiła się. W oczach zamigotały złowrogie błyski.
 — Zatem doktor Hilario jest narzędziem spiskowców?
 Robert wyciągnął z kieszeni portfel i, podając Zapotece list, rzekł:
 — Baron Magnus prosił, abym wręczył panu tych kilka słów.
 Juarez rozdarł kartkę i odczytał pismo.
 — Ah, pan Magnus poleca mi pana niezwykle gorąco.
 — Polecenie to jest mi potrzebne, chcę bowiem przedłużyć jeszcze pewne papiery.
 Wręczył Juarezowi wielki arkusz.
 — Dios mio! Powierzono panu niezwykle ważne akta państwowe.
 Juarez wstał z krzesła, przeszedł się kilkakrotnie po pokoju i stanął przed Robertem.