Strona:Tajemnica zamku Rodriganda. Nr 73.djvu/4

—   2032   —

łem powiedzieć, jestem więc gotów i mam tylko czekać na odpowiedź, którą pragną mieć prezydent i sir Lindsey.
 Mogę jeszcze dzisiaj jechać.
 — Czy chce pan jechać ze mną razem?
 — Chętnie. Sądzę, że przydam się panu tam u nas. Ale kiedy chce pan wyruszyć?
 — Właściwie jutro; lecz pozwoli pan, że zadam pytanie. Gdyby jeden z minstrów zażądał od pana rzetelnych informacyj o stanie rzeczy w Meksyku, to, czy chciałby ich pan udzielić?
 — O ile równie rzetelne miałby względem nas zamiary.
 — Znam pewnego ministra, który z pryjemnością pomówiłby z panem o Meksyku.
 — Zgoda.
 — A więc godzi się pan. Dziękuję. Ale — hm! — Mówiąc to, rzucił znaczące spojrzenie na strój myśliwego. — Nosi pan ubiór nieodpowiedni do takiej wizyty.
 — Tak, tak? Hm. No, mam w worku lepszy, prawdziwie meksykański strój.
 — Nikt nie powinien się domyśleć, że jest pan Meksykaninem; stawi się pan u ministra incognito.
 — Incognito? Niech piorun trzaśnie! Świetnie to brzmi! Ale co mam począć, hę?
 — Poprostu ubierze się pan w zwykły cywilny strój. Ja to panu załatwię.
 — Załatwić? To znaczy zapłacić? Woreczek przy sobie! Sępiego Dzioba stać na ubranie. Chłop, który przebywa podróż z Meksyku do Europy, ma