Strona:Tajemnica zamku Rodriganda. Nr 63.djvu/18

—   1766   —

niepodobna było określić. Na północy wyrastał drugi, i już wkrótce można było ujrzeć pięć podobnych zniczów.
 Bawole Czoło podszedł do kamienia, który leżał w pobliżu. Podniósł go mimo ciężaru, i oto ukazał się otwór, w którym leżało kilka kul, wielkości kul bilardowych. Wziął trzy, wrzucił w płomienie i oględnie przykrył otwór kamieniem.
 — Co znaczą te kule? — zapytał Zorski.
 — Mój brat zaraz zobaczy.
 Ledwie to powiedział, a już trzy płomienie wystrzeliły ku niebu i utworzyły w górze trzy ogniste tarcze, które przez dłuższy czas tkwiły na jednakowej wysokości, po czym powoli zaczęły się opuszczać.
 Wkrótce zobaczono podobne znaki nad pięcioma pozostałymi piecami.
 — Co to oznacza?
 — Każde miejsce ma swój znak — oświadczył Bawole Czoło. — Dałem znak góry El Reparo, aby Mikstekowie wiedzieli, gdzie się mają zromadzić.
 — Ale wrogowie także zauważą te ognie.
 — Nie będą wiedzieli, co one oznaczają. Oto już płomień opada. Moi bracia niechaj poczekają parę chwil, a następnie opuścimy to miejsce.
 Znak ognisty opadł z tą samą szybkością, z jaką się był wzniósł. Teraz zapadł mrok taki, jak poprzednio Bawole Czoło ułożył kamień w otworze do przewiewu i umieścił drzewo na poprzednim miej-