Strona:Tajemnica zamku Rodriganda. Nr 60.djvu/22

—   1686   —

 Lindsey cofnął głowę.
 — Proszę! — skarcił ostro trappera. — Czy wystrzał był we mnie mierzony?
 — Nie obawiaj się, sir! — odparł trapper spokojnie. — Nie zwykłem nigdy chybiać. Nic panu nie grozi! A więc przybyłem do Guadelupy i znalazłem tam Czarnego Gerarda. Myślałem o tym, aby mnie zaprowadził do Paso del Norte, ale to było zbyteczne, gdyż Juarez przybywał do fortu. A przybył nie bez powodu. Czy wie pan, że walka się już rozpoczęła?
 — Nie, nie wiem.
 — Otóż Juarez rozpoczął działania. Posiada poparcie Apaczów, którzy pobili na głowę wroga koło Guadelupy. Obecnie prezydent wyruszył na zdobycie Chihuahua; stamtąd pojedzie ku Monclovie, a następnie podąży na spotkanie z panem.
 — Gdzie ma nastąpić?
 — U zbiegu Rio Sabinas i Rio Salado. Według kalkulacji przybędziecie tam jednocześnie, jeśli pan wyruszy jutro rano, sir.
 — Wyruszę jeszcze dziś wieczorem, ile ciemności nie stoją na zawadzie.
 — Bynajmniej. Rzeka jest dosyć szeroka, a woda tak błyszczy, że łatwo ją odróżnić od lądu.
 — Czy Juarez przybędzie sam, czy też wyśle kogo w zastępstwie?
 — Jak kalkuluję, sam przybędzie.
 — Oczywiście z dosyć wielkim oddziałem.
 — Rozumie się! Nie zabraknie ludzi, gdyż, skoro tylko zjawi się w Chihuahua, nadciągnie mnóstwo wolontariuszy.