Strona:Tajemnica zamku Rodriganda. Nr 58.djvu/15

—   1623   —

 — Czemuż mam przypisywać zaszczyt odwiedzin pana doktora? — zapytał komendant.
 — Zawdzięczam to przypadkowi, który zaskoczył mnie równie niespodzianie, jak panów zaskoczyła moja wizyta, — odparł Zorski. Przedewszystkiem pozwolę sobie zauważyć, że jestem Polakiem.
 Oficer skinął chłodno głową i rzekł:
 — Domyśliłem się tego po dźwięku nazwiska.
 — Z przyczyn, które do sprawy nie należą, bawiłem przez dłuższy czas nad morzami południowemi. Względy rodzinne zmusiły mnie do udania się stamtąd do Meksyku. Wybrałem drogę, idącą w kierunku granicy Nowego Meksyku.
 — Eh bien! — rzekł Francuz zaciekawiony.
 — Podczas pewnego popasu miałem nieoczekiwaną przyjemność poznać człowieka, którego imię jest ściśle związane z historją Meksyku. Domyślacie się zapewne panowie o kim mówię?
 — Tam do licha, chyba o Juarezie! — zawołał pułkownik Laramel, zrywając się z krzesła. — Czy zgadłem?
 — Tak, panie pułkowniku.
 — Świetnie. Nareszcie dowiemy się jakichś bliższych szczegółów. Gdzież tkwi teraz?
 — Proszę naprzód pozwolić mi mówić dalej — rzekł Zorski uprzejmym tonem.
 — Na to jeszcze będzie czas. Proszę przedewszystkiem odpowiedzieć na moje pytanie! To rzecz najważniejsza.
 Słowa te zostały wypowiedziane z niezwykłą bez-