Strona:Tajemnica zamku Rodriganda. Nr 54.djvu/8

—   1504   —

 — To prawda. Ale zato słychać wszystko wyraźnie.
 — Przecież wokoło zupełna cisza.
 — Cisza? Ależ, posłuchaj! Czy nie słyszysz ryku Apaczów?
 — Teraz słyszę.
 — Nic podobnego nie zdarza się u nas w Pirnie.
 — Bo tam niema wogóle Indjan.
 — Oczywiście; tam strzygą człowieka tylko fryzjerzy. Czasami z okazji ślubu, chrzcin lub pogrzebu, ktoś komu rozbije głowę, ale na tem koniec. Czy wiesz, która z tych ceremonij jest najpiękniejsza?
 — Mam wrażenie, że pogrzeb.
 — Pogrzeb? Pogrzeb najpiękniejszą ceremonja? Dlaczego?
 — Bo człowiekowi chyba najlepiej w grobie.
 Rezedilla była w bardzo przygnębionym nastroju; oto, czemu należy przypisać te smutne słowa. Pirnero nie mógł jej zrozumieć. Przyglądając się córce badawczo, rzekł:
 — Mówisz, że umarły czuje się najlepiej? Czy nie zwariowałaś przypadkiem? Nie; najpiękniejszą z tych ceremonij jest ślub. Czy widziałaś kiedy ślub?
 — Owszem.
 — No więc? Goście jedzą dosyta, piją dowoli, tańczą i skaczą, a nowożeńcy całują się jak szaleni. W dniu ślubu z twoją matką ze szczęścia zupełnie straciłem głowę. Dopiero później zmądrzałem nieco. Panna młoda jest przedmiotem zazdrości tak samo, jak pan młody. Ciekaw jestem, czyś odpowiednia na pannę młodą. Cóż o tem myślisz?