Strona:Tajemnica zamku Rodriganda. Nr 29.djvu/20

—   814   —

tek ziemski o powierzchni dwudziestu mil kwadratowych! Porozmawiamy jeszcze o tym. Proszę wejść, oto moje mieszkanie.
 Weszli do domu, w którym próżno szukano by właściciela.
 Verdoja rozgościł się w najlepszej komnacie. Na stole stały różne potrawy, a już nawet i łóżko było przygotowane.
 — Jeść, zdaje się, nie będziemy. W tym łóżku sypiam, pan zaś będzie musiał zadowolić się hamakiem — rzekł Verdoja, po czym usiadł na posłaniu, podał Kortejowi cygaro i zapytał:
 — Słyszałem, że hrabia Ferdinando umarł?
 — Tak. Teraz Alfonso jest jego następcą, ale obecnie przebywa w Hiszpanii, a ja zawiaduję majątkiem.
 — No, winszuję panu! — zaśmiał się cynicznie Verdoja. — Już chyba się pan dobrze zna na tym zawiadywaniu. Czy nie dostałby mi się jaki smaczny kąsek, mój kochany Kortejo?
 — Aha, te kopalnie rtęci?
 — Naturalnie.
 — Hm, pomówimy o tym. Ale powiedz mi pan, co też chce Juarez od hacjendy Vandaqua?
 — Szuka zemsty na jej właścicielu, który go zdradził.
 — Co?!
 — Dużo nie powiem, ale wiem, że jutro o tej porze hacjendero już nie będzie żył. Juarez nie zna przebaczenia, ani łaski. Przy tym zobaczę też i waszą hacjendę del Erina.
 — Aha! Jakim sposobem?