Strona:Tajemnica zamku Rodriganda. Nr 28.djvu/14

—   780   —

a nienawiścią, szczęściem a nieszczęściem, niebem a piekłem.
 Jeżeli mnie wybierzesz, będziesz w przeciągu tygodnia hrabią Alfonsem. Jeżeli mnie odepchniesz, dusza twoja krzyczeć i wyć będzie z bólu! Czas do namysłu już minął. Wybieraj!
 Wstał.
 — Zostaję wierny mojemu sercu! — rzekł spokojnie.
 — To twoje ostatnie słowo?
 — Ostatnie!
 Zadrżała z zazdrości, gniewu i chęci zemsty.
 — Więc zginąłeś! Ty i twoja Amy... Słuchaj: postanów inaczej! Proszę cię, zastanów się!
 — Inaczej nie będzie! — rzekł stanowczo.
 — Bądź przeklętym, zakochany głupcze! Dam ci się jeszcze we znaki! Poznasz mnie...
 — Już i tak cię poznałem, nie trzeba nawet zdzierać maski. To, o czym ty wiesz, może wiedzieć tylko jedna. Jesteś Józefa Kortejo, córka mordercy i oszusta!
 Chciała odejść, odwróciła się jednak, jeszcze:
 — Mylisz się, sennor. Z tą Józefą Kortejo nie mam, nic wspólnego!
 — Ale, ale! Wszystko masz z nią wspólnego, nawet ową piękność, którą chciałaś mnie oszołomić.
 Precz mi z oczu!
 Był to straszny cios. Stanęła.
 — Robaku! — grzytnęła. — Gdybyś wiedział kim jestem, zrozumiałbyś, że jesteś w mojej mocy!