Strona:Tajemnica zamku Rodriganda. Nr 16.djvu/7

—   437   —

 — Tak. Gdzie i kiedy sennor sobie życzy?
 — Więc przyrzeknić mi, że mi jednej rzeczy nie odmówisz.
 — Przyrzekam.
 — Odwiedź mię w moim domu.
 — Spodziewał się oporu, ona jednak klasnęła w ręce i rzekła:
 — Przyjdę sennor, jeszcze nigdy nie byłam w mieszkaniu takiego pana. Gdzie mieszkasz?
 — Na ulicy Strada Domenica.
 — A kiedy mam przyjść?
 — Gdy zapadnie zmrok. Lecz nie życzę sobie, by cię ktoś zobaczył, bo w naszym domu nikogo nie wolno odwiedzać.
 Przycisnął ją do piersi. Siedzieli tak,aż poczęło świtać. Potem odprowadziła kochanka i rozstali się. W domu położył się i byłby spał tak całe przedpołudnie, gdyby go nie obudził służący, który oznajmił, że książę chce z nim mówić.
 — Łotrze, gdzie ty się ukrywasz — zapytał książę, nie jestem przyzwyczajony tak długo czekać.
 — Dopiero nad ranem wróciłem do domu. Polecenie, które mi dałeś, było przyczyną mej nieobecności, ekscelencjo.
 — Kłamco!
 — Nie zasłużyłem na ten przydomek.
 — Gdzie byłeś, człowieku.
 Kortejo znał swego pana i wiedział jak z nim trzeba postępować. Przybrał więc minę pokutującego grzesznika i rzekł:
 — Przyznaję, że hulałem całą noc i wydałem