Strona:Tajemnica zamku Rodriganda. Nr 16.djvu/3

—   433   —

 — Sennor Zorski, bardzo dobry i spokojny, jedną wadą jego jest to, że mało mówi.
 — A guwernantka?
 — Nazywa się sennora Wirska, także spokojna i miła. Szkoda tylko, że już odchodzi od nas.
 — Odchodzi?
 — Tak, córka bankiera umarła, a dla chłopca wystarczy guwerner.
 — Kiedy odchodzi?
 — Nie wiem. Pewnie zostanie u nas jeszcze pięć miesięcy, bo stary nie wypowiedział jej jeszcze miejsca.
 — Nie słyszał pan, czy stara się o jakieś inne zajęcie?
 — Nie. Nie myślę, a choćby nawet miała zamiar co przedsięwziąć, to i tak nikomu się nie zwierza. Ona jest bardzo skryta.
 — Czy nie ma jakiegoś znajomego mężczyzny, który by się nią zajął?
 — Może pan myśli kochanka? Sennora Wirska kochanka? — zaśmiał się serdecznie. — Przez cały czas, jak u nas jest, nie opuściła domu, aby; się udać na schadzkę.
 — W takim razie domyślam się jak sprawa stoi. Zakochała się pewnie w nauczycielu. Czy nie tak?
 — Niezupełnie, sennor, wprawdzie przebąkują, że Zorski ją kocha, ona jednak nie chce słyszeć o tym, przynajmniej jej całe zachowanie zdradza to.
 — A jak żyje bankier?
 — Już powiedziałem przecież, że jest to ską-