Strona:Tajemnica zamku Rodriganda. Nr 13.djvu/25

—   371   —

 — Wszelkie sprzeciwianie się władzy muszę sobie wyprosić — zastrzegł się komisarz.
 — Ja zaś muszę sobie wyprosić wszelkie kroki, o których w dokumencie nie ma mowy. Zdaje m i się, że pan mnie sobie przedstawia w fałszywym świetle i zwracam panu uwagę, że pociągnę pana do odpowiedzialności.
 Te słowa i ton, w jakim je Zorski wypowiedział, zrobiły widocznie wrażenie na komisarzu. Skłonił się grzecznie i odpowiedział:
 — Spełniam tylko mój obowiązek.
 — Zbadajmy wpierw dokładniej ten obowiązek — rzekł Zorski. — Powiedział pan przecież wczoraj panu kapitanowi, że poszukują mię w Hiszpanii gończymi listami. Proszę mi te listy pokazać.
 — Nie mam żadnego przy sobie — odpowiedział komisarz.
 — Czytał pan przynajmniej jeden z nich?
 — Nie muszę się tłumaczyć przed panem.
 — Dobrze. Widzę jak sprawa stoi. Powiedział pan kapitanowi nieprawdę. O listach gończych nie ma mowy. Wiedzą tylko w Rodriganda, gdzie się znajduję, więc chcą, by mię z oka nie spuszczać. Jak więc może mię pan aresztować?
 — Więc pan pójdzie ze mną do pana prokuratora?
 — Tak.
 — Proszę wsiąść do mojej bryczki.
 — Na to się zgodzić nie mogę — rzekł Zorski. — Nie jestem mordercą, bym jechał w towarzystwie żandarmów. Pan kapitan będzie tak do-