styczną, handlową, rolną i umysłową. Nie waham się mimo to twierdzić, na podstawie powyżej zestawionych faktów i wniosków, że gdyby ktoś powiedział, że ziemiaństwo nasze nie ma przyszłości — ten powiedziałby po prostu nieprawdę. Przed nami leży pole życia ogromne, pełne ugorów i nieużytków. Tych obszarów jedna generacya do kultury nie doprowadzi. A że rozwój rolnictwa w kraju jak nasz, gdzie handel i przemysł pozbawione są naturalnych warunków wielkiego rozwoju, granic nie ma, gdyż dostarczać musi środków do życia mnożącej się wciąż ludności, — więc generacye przyszłe będą musiały polepszać i udoskonalać w gospodarstwach naszych to nawet, co my już za doskonałe uważamy.
W tej nieskończoności rozwoju i związanej z nim pracy cała nadzieja nasza. Bo tylko te jednostki, stany i narody są pozbawione przyszłości, które nowych a pożytecznych światu zadań znaleźć dla siebie nie potrafią, lub znalazłszy, nie zdołają wykonać.
Strona:Tadeusz Kryspin Jackowski - Przyszłość naszego ziemiaństwa w Wielkopolsce.pdf/26
Ta strona została przepisana.
