Strona:Tadeusz Dołęga-Mostowicz - Trzy serca.djvu/335

stawić na próbę swoje stosunki przyjazne, a chce pan ryzykować moim szczęściem małżeńskim.
 Wiadomość o literackich aspiracjach Goga rozbawiła Kate i nasunęła jej wiele ironicznych myśli, nie zajęła jednak jej uwagi na długo. Kate była całkowicie pochłonięta przygotowaniami do premiery. Nie opuszczała teraz żadnej próby w teatrze i dzieliła się z Tynieckim swymi poglądami na poszczególne sceny sztuki. Pod wpływem jej uwag Roger przerobił w ostatniej chwili niektóre dialogi i całe zakończenie aktu drugiego.
 Dyrektor Zasiecki, reżyserujący sztukę, powiedział kiedyś:
 — Powinna pani wziąć część tantiemy autorskiej.
 — Największą dla mnie tantiemą — odpowiedziała — będzie powodzenie sztuki.
 A powodzenie przepowiadali wszyscy: aktorzy, recenzenci teatralni, którzy czasami wpadali na próby, nawet personel techniczny.
 Pewnego razu świeżo przedstawiony Kate aktor, który widywał ją codziennie w towarzystwie Tynieckiego na sali, a nie wiedział kim dlań jest Kate, powiedział jej:
 — To prawdziwe szczęście dla autora mieć taką żonę, jak pani...
 — Myli się pan — chciała sprostować Kate, lecz jej przerwał:
 — Ach, proszę pani, ja bynajmniej nie mówię o pani urodzie, która uszczęśliwiłaby każdego męża, ale o pani znawstwie teatru. Od szeregu dni już zauważyłem, że każda pani poprawka podnosi wartość sztuki.
 — Bardzo dziękuję panu za uznanie, — uśmiechnęła się Kate. — Ale nie jestem żoną pana Tynieckiego.
 — Och, najmocniej przepraszam — skłonił się aktor. — Proszę mi wybaczyć, ale sądziłem...
 Uśmiechnął się z galanterią i dodał:
 — O ile jednak mnie mój zmysł spostrzegawczy nie myli, popełniłem tylko ten błąd, że wyprzedziłem fakty.
 Zarumieniła się i czując to zaśmiała się głośno, by pokryć to niedorzeczne zmieszanie: