Strona:Tadeusz Dołęga-Mostowicz - Karjera Nikodema Dyzmy.djvu/304

chami, co i jego właściciel siwy już gentleman z niedużą kwadratowo przystrzyżoną brodą, znakomitość w dziedzinie rozwodowej, radny miasta, kurator Towarzystwa Ochrony Rodziny i szambelan Jego Świętobliwości.
 Dyzma, siedząc przed biurkiem, przyglądał się mu z szacunkiem i z uwagą słuchał cichego, spokojnego głosu, łagodnie, lecz dobitnie, odliczającego wyrazy z płynnością szerokiej powolnej rzeki.
 Nad głową mecenasa w szerokich złoconych ramach wisiał wielki portret Papieża.
 Nie przerywając mówienia, adwokat otworzył biurko, wydobył teczkę, a z niej złożony we czworo wielki dokument na pergaminie. Rozłożył go w powietrzu.
 Ze środka zwisły na białych jedwabnych sznurkach dwie wielkie woskowe pieczęcie. Jedną z nich mecenas ucałował ze czcią i podał dokument Dyzmie.
 Dokument sporządzony był po łacinie, jednakże Nikodem dobrze wiedział, co zawiera.
 Było to unieważnienie małżeństwa Niny.
 Teraz, gdy już je miał w ręku, przyszło mu na myśl, że jednak bardzo drogo kosztowało.
 — Ciekawa rzecz, ile jeszcze zaśpiewa dla siebie ten adwokat, — pomyślał.
 Jakby w odpowiedzi na jego niewymówione pytanie, mecenas wydobył z teczki małą kartkę, coś zliczył złotym ołówkiem i powiedział:
 — Moje honorarjum zaś wynosi cztery tysiące dwieście złotych.
 Dyzma aż podskoczył na krześle:
 — Ile?
 — Cztery tysiące dwieście, panie prezesie.
 — Pan chyba żartuje! Myślałem, że będzie tysiąc, niech dwa!...
 — Panie prezesie, miałem zaszczyt od początku uprzedzić pana, że podejmuję się sprawy jedynie pod warunkiem uznania mego normalnego honorarjum i wszelkich ubocznych kosztów.
 — Ale cztery tysiące! To razem kosztuje blisko sześćdziesiąt tysięcy!