SPOWIEDŹ
„Spowiedź“ Józefa Mortona — to krzyczący i pełen autentyczności dokument dzisiejszej wiejskiej rzeczywistości; to wołanie o ratunek tej wsi, która dusi się w ciasnych opłotkach własnej zagrody, która najkrwawszym wysiłkiem, ostatnim potem pragnie wydrzeć się ze swej nędzy na świat, do miasta, do „panów“ — ale świat wciąż pozostaje dla niej zamknięty, wciąż nie ma w nim miejsca dla synów chłopskich.
Ten pamiętnik chłopskiego syna, niewątpliwie przeżyty i odczuty aż do najistotniejszej głębi, — to powieść o rozdzierającej wymowie. Pisany prosto, z zadziwiającą oszczędnością środków artystycznych, działający na pozór samym tylko życiem, samą okrutną dolą ludzką, wznosi się niekiedy do wyżyn najprawdziwszego tragizmu. Jedna to z tych książek, po których nie można przejść do porządku dziennego, które stawiają przed społecznością ciężki problemat i domagają się jego rozwiązania.
„Spowiedź“ Mortona — to spowiedź synów chłopskich, w ciężkim trudzie dopracowujących się do kultury, — spowiedź tragiczna, krzyk i groźne memento zarazem. Młody pisarz niczego nie przejaskrawia. Swoje doświadczenie i swą wiedzę o życiu środowiska przelewa na karty powieści w sposób uczciwy, i dobrze świadczący o pisarskiej odpowiedzialności.
Młoda literatura polska wzbogaca się o talent szczery, bezpośredni i dobrze wróżący na przyszłość.
