RAJSKA JABŁOŃ
Świetnie opracowana i bardzo głęboka książka odbiega daleko pod względem „dojrzałości pisarskiej“ nawet od „Dziewcząt z Nowolipek“, których jest kontynuacją. Nowe śmiałe poglądy na temat ustosunkowania człowieka do życia, oryginalna kompozycja, plastyczny i żywy styl tworzą z „Rajskiej jabłoni“ utwór nieprzeciętny, stanowiący poważną pozycję w naszej współczesnej beletrystyce.
Trzeba przyznać, że nie wielu tak jak ona umie patrzeć na życie, bo nie wielu tak jak ona posiada dar „wewnętrznego wzroku“... Nie wielu też tak jak ona umie słuchać i słyszeć głosy życia, patrzeć i widzieć jego drgania, blaski i cienie, wczuć się i wyczuć jego duszę, jego rytm i jego puls. Ale głębiej i może lepiej jeszcze aniżeli samo życie umie Gojawiczyńska widzieć i rozumieć człowieka, podchwycić tony i półtony, dźwięczące całkiem cichutko nieraz w jego sercu i wycieniować w najsubtelniejszych światłocieniach jego nastroje wewnętrzne. I jak pięknie umie opowiadać o jego walkach wewnętrznych, o jego cierpieniach i radościach, o miłości i zawodach, nienasyconych tęsknotach i druzgoczących rozczarowaniach. Bez patosu, z prostotą, szczerze płynie jej opowieść — i może dlatego właśnie jest tak wspaniała, wzruszająca i sugestywna, poetycka i niezapomniana.
Wszystkie dobre znajome z „Dziewcząt“ żyją w tej książce dalej, a przede wszystkim dalej — kochają. „Rajska jabłoń“ jest książką o miłości, złej i dobrej, zdobywczej i uległej miłości. Dziwna to książka, czarowna i pełna powabu. Nie łatwo jest otrząsnąć się z jej czaru, kiedy się ją raz wzięło do ręki... Najlepsza, — wręcz wspaniała, — jest w „Rajskiej jabłoni“ mocna, twarda Kwiryna... Po przez postać tej Kwiryny mówi znajomość życia Gojawiczyńskiej, jej sztuka obserwacji, dostrzegania, jej dar widzenia bardzo trzeźwo, bardzo nielitośnie, z dużą dozą goryczy i ironii.
| POWSZEDNI DZIEŃ (wyd. II) | zł. | 5.— |
| ZIEMIA ELŻBIETY (wyd. III) | „ | 8.— |
| DZIEWCZĘTA Z NOWOLIPEK (wyd. II) 2 tomy |
„ | 14.— |
| GÓRNOŚLĄZACZKA | „ | 1.— |
