Strona:Tłómaczenia t. III i IV (Odyniec).djvu/333

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

A gdy w rozpaczy końca mąk zażąda,
I sam się musi dobić ręką wściekłą:
Spraw, o! Proroku! niech na raj spogląda,
A sam niech wiecznie — wiecznie cierpi piekło! —

KONIEC PIEŚNI DRUGIÉJ.