Strona:Symfonie Anielskie Jana Karola Dachnowskiego.djvu/29

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.
— 29 —
Zaginionemu

Przyniósł Bóg wiek miły.

Ewa zgrzeszyła,
Raj utraciła
Przez węża zdradnego,

Jabłkiem Adama
10 

Przywiodła sama
Do grzechu sprosnego.

Ale Bóg temu
Występku złemu

Zabiegł z swej mądrości,
15 

Zesłał nam Syna
I Hospodyna
Z górnej wysokości.

Tego spłodziła

I porodziła
20 

Panna a bez zmazy,
Światu Go dała,
Która nie znała
W czystości urazy.

A wąż przeklęty,
25 

Łańcuchem spięty
Z dekretu górnego,
Znacznie szwankuje,
Wiecznie kosztuje

Ognia piekielnego.
30 


Krzyczą anieli,
I my weseli