Strona:Symfonie Anielskie Jana Karola Dachnowskiego.djvu/19

— 19 —

Lud grzechem utopiony ^[1]
Przez płód błogosławiony,

Który się już narodził,

15 

Swych z piekła wyswobodził.

Przed tym rozumna stwora
I otchłani potwora
Swój pokłon oddawają,

Na kolana padają,

20 

Także poczet anielski
Widząc, że Pan niebieski,
Święty, święty śpiewają,
Jemu cześć, chwałę dają.

Weseli się Dziewica,

25 

Iż spłodziła Dziedzica
Z pałacu wysokiego
Dla człowieka nizkiego.

Tego my dziś witajmy,

Przez pokorę błagajmy.

30 

By nam grzechy odpuścił
A do nieba nas wpuścił.

Przywitawszy Dziecinę,
Prośmyż też o przyczynę

Matki naświętszej ^[2] Jego,

35 

By nas bronił od złego.

1. uropiony.
2. najświętszej.