Strona:Stefan Demby - Album pisarzy polskich.djvu/97

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.

JULIAN URSYN NIEMCEWICZ
(podług portretu, malowanego z natury przez A. Brodowskiego).




Urodził się w Skokach, na Litwie, 1758 roku. Pierwsze nauki pobierał w domu rodzicielskim, następnie oddany do korpusu kadetów, ukończył go w roku 1777 i został adjutantem generała ziem podolskich, z którym w r. 1783 wyjechał do Wiednia, a stamtąd do Włoch, Francyi i Anglii. Po powrocie do kraju posłował z Inflant na Sejm Wielki i w r. 1792 powtórnie wyjechał za granicę. Tym razem był w Lipsku, Wiedniu i Włoszech; w r. 1794 powrócił do kraju, aby wkrótce udać się do Ameryki. Po utworzeniu Księstwa Warszawskiego powrócił na stałe do kraju, gdzie został sekretarzem senatu i członkiem Najwyższej Izby Edukacyjnej. Po roku 1831 zamieszkał w Londynie, skąd po dwóch latach przeniósł się do Paryża, gdzie dokonał pracowitego żywota w r. 1841. Do ważniejszych dzieł jego należą: Bajki; Powieści i wiersze różne; Powrót posła; Jan Kochanowski w Czarnolesiu; Władysław pod Warną; Pan Nowina czyli dom pocztowy; Śpiewy historyczne; Prometeusz; Dwaj Sieciechowie; Jan z Tęczyna. Oprócz nich: Dzieje panowania Zygmunta III; Pamiętniki; Podróże historyczne po ziemiach polskich, między r. 1811 a 1828 odbyte.