Urodził się dnia 29 sierpnia 1756 r. w Żninie, w województwie Gnieźnieńskiem. Do r. 1764 uczył się w domu, następnie w szkole Lubrańskiego w Poznaniu, skąd w r. 1772 przeszedł do Akademii Krakowskiej, którą ukończył ze stopniem doktora filozofii. W r. 1778 wyjechał dla studyów specyalnych nad matematyką i astronomią do Niemiec i Francyi, gdzie się zapoznał z najwybitniejszymi mężami nauki. W r. 1781 wrócił do kraju dla objęcia proponowanego przez Komisyę Edukacyjną miejsca profesora astronomii i wyższej matematyki w Akademii Krakowskiej. W roku 1801 został członkiem Warszawskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk, a w roku 1806 powołany na stanowisko astronoma obserwanta i rektora Uniwersytetu Wileńskiego. Obowiązki te pełnił aż do r. 1826, w którym na własne żądanie otrzymał uwolnienie. Z prac po nim pozostałych wymienić należy: Algebrę; O filozofii; O Koperniku; Geografię; Trygonometryę kulistą; Żywot literacki Hugona Kołłątaja; Żywot uczony i publiczny Odlanickiego-Poczobuta i Żywoty uczonych Polaków.
