Urodził się we wsi Królówce, w obwodzie Bocheńskim, dnia 8 marca 1791 roku. Pozbawiony uczucia pieszczoty macierzyńskiej, nienawidzony przez macochę, ze smutkiem w duszy młodej, zaczął uczęszczać do szkoły elementarnej w Lipnicy, a od roku 1800 do szkoły miejskiej w Tarnowie. Po trzech latach przeszedł do gimnazyum tarnowskiego, w roku następnym zaś do klasy drugiej gimnazyalnej w Krakowie. Wskutek śmierci ojca zmuszony był przerwać nauki i dopiero po roku powrócił do szkół tarnowskich, które ukończył, mając lat 18. Zaciągnął się wówczas do wojska Księstwa Warszawskiego i odbył całą kampanię Napoleońską. W czasie służby wojskowej pracował nad sobą, bardzo wiele czytał, a w chwilach wolnych probował sił swoich na polu poezyi. W r. 1814 zamieszkał w Warszawie, szukając zarobku w Komisyi Likwidacyjnej Ministeryum Spraw Wewnętrznych i na niwie literackiej. W r. 1818 został profesorem języka i literatury polskiej w konwikcie ks. Pijarów na Żoliborzu, a w r. 1822 profesorem Uniwersytetu Warszawskiego. Umarł d. 10 października 1835 r. w Dreznie. Z licznego zbioru poezyi, wydanych w r. 1872 w Poznaniu w 8 tomach, na uwagę szczególną zasługuje Wiesław.
