KOŁOMAŃSKI
— Jako im krew zza pazurów ciecze, tako i nam powinna!
ZALESIAK
— Nie może tego być, żeby nasza krew w świętą ziemię nie wsiąkała, kiedy naszych ojców, braci, matek i sióstr krew w świętą ziemię ciecze.
TRZMIEL
— Takie jest u naju na chłopy prawo i taki zwyczaj, najgorszy ze wszystkich katów.
ZAWILEC
— Nie będzie jak świat światem chłopski syn wiedział, za jaką winę ojciec w mogile leży.
OGNIEWSKI
— Tyli świat ode wsi, od chałup ciągniemy, żeby kędyś zanieść, dokąd przyjdziewa, — sławę, ale nie naszą, zdobycz, ale nie naszą, — któż to wie, czyją.
KOŁOMAŃSKI
— Powiadały kamraty, że Katarzyna caryca dukatami złotemi płaciła panom głowa w głowę. Powiadały, — strach gębą powtórzyć, — (zatyka sobie dłonią usta) — ...że samemu jasnemu królowi...
OGNlEWSKI
— Powiadały kamraty, że się w głos śmiała Katarzyna
Strona:Stefan Żeromski - Sułkowski.djvu/32
Ta strona została skorygowana.
