Strona:Stary Kościół Miechowski.djvu/288

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

W. 206 perki — czwarty wyraz u Bonczyka na oznaczenie ziemniaków (kartofle, bulki i ziemniaki), powtarza się jeszcze V 330 i VII 250.
W. 207 z respektem — z uszanowaniem dla ojca, ale domyślnie: ojciec wrzeszczał jak prosię. Wyrażenie to miało częste zastosowanie w gwarze miechowskiej, bo użyje go w ks. VI Kornowicz i to w 2 formach: z respektem VI 413 i z reszpektem VI 440 (p. nadto Pamiętnik Szkol. Miech. 105).
W. 208 szkucin — szczeciny.
W. 215 na niebie się szarzy — na niebie bieleje. Podobnie: „otchłań przez wody się szarzy”. Przekład „Nurka” Schillera 4.
W. 239—242 — zmienione w II wydaniu niezbyt udatnie; por. w odmianach tekstu.
W. 245 na lewą — z lewej strony; p. obj. II 134.
W. 253 aż pod firmamenta — aż pod niebo jako siedzibę Boga, czyli na sklepienie niebieskie.
W. 255 wprzek — przeciwnie, naprzeciw.
W. 261 ku słońca wschodzie — ku wschodowi słońca. O formie celownika: wschodzie, dworze p. obj. II 124.
W. 289 wóz cudny — jak wynika z dalszego ciągu, ma to być wóz archanioła Michała. W opowieści o tym wozie (konstelacji Wielkiej Niedźwiedzicy) widać chęć poprawienia astronomji „Pana Tadeusza” VIII 77—86. Wogóle cały wywód młynarza Pawła o gwiazdach wykazuje i zależność i przeciwstawianie się astronomji Wojskiego w Panu Tadeuszu VIII 61—96. O tem więcej w mojej rozprawie: Pod urokiem Pana Tadeusza, Szkoła Śląska z r. 1934, str. 123— 124.
W. 323 Młody Bretner — dr. Jan Antoni Brettner, ur. w Miechowicach, uczył od i824 r. matematyki w gimnazjum gliwickiem, poczem przeniósł się do Poznania, został tam skolei dyrektorem gimnazjum św. Marji Magdaleny i radcą rejencyjnym i szkolnym. Na pięćdziesięciolecie gimnazjum gliwickiego w r. 1860 ufundował były uczeń zmarłego już wówczas Brettnera, ks. dziekan Hoffmann z Solca (Alt-Zülz) stypendjum jubileuszowe im. prof. Brettnera z nagrodami za najlepsze prace uczniów gimnazjum w Gliwicach z matematyki i fizyki.
W. 323—324 — kończą się zamiast rymów asonansem: studentów-egzemplów. Asonanse Bonczyka wyliczone w obj. III 155-6.