Strona:Stary Kościół Miechowski.djvu/286

W. 43 kiep dworski — pachołek dworski, czasem dureń (p. V 622, VI 187). Nazwisko Ciury i związek jego z zajęciem wyjaśnia najlepiej VIII 53: „Kiep stawa się panem, A ciura dotąd niemy mędrcem niesłychanym”.
W. 46 wprzęgniony — wprzągnięty. Wprzęgniony utworzono podobnie jak zrośniony (I 418), przyciśnieni (IX 27).
W. 50 kosturki — laski.
W. 57 szkolnych gęsi — gęsi należących do kierownika szkoły.
W. 58 farską maciorę — świnię należącą do Proboszcza, p. obj. III 294.
W. 64 nażga... nakamie — dosyta strudzi się żganiem czyli spychaniem roboty, aż skamienieje. Słowa: nakamieć wzgl. nakamać się niema ani w Słowniku jęz. polskiego, Warszawa 1900— 1927, ani w Karłowicza: Słowniku gwar polskich, jest natomiast zakamiać w formie: zakamiały. Wyrazu: zakamiały użył z śląskich pisarzy w XVII w. Jerzy Bock w „Agendzie” Brzeg 1715, str. 104.
W. 67 zaryknął Stimer — ogrodnik dworski (p. III 230).
W. 73 smędzi — dymi, kurzy się, w II wyd.: dymi.
W. 75 zrąb — pastwisko na wyrębie, por. obj. IV 235.
W. 80 wije się bies sekreciarz Matałsz — kręci się djabeł sekretarz Mattausch. Sekreciarz zam. sekretarz uległo w w. 83 skróceniu na: kreciarz.
W. 82 przynieś go do mnie Zeflę Kucharczewkę wyrażenie to ma oddawać lichą polszczyznę sekretarza (pisarza dworskiego) Mattauscha. Co do użycia: go p. VII 361. Zefla = Józka, Kucharczewka, nazwisko żeńskie utworzone przez dodanie przyrostka -ka.
W. 83 kreciarzu — sekretarzu, p. obj. V 80.
W. 85 moja — żona.
W. 87 dziecka — l. mn. narzeczowa od dziecko.
W. 89 ja się mroczę — zasępiam się, p. I 256, VII 612.
W. 91 Jejmość — dziedziczka.
W. 95 udłubana — wydłubana, uskubana.
W. 103 przy bulkach i żurze — przy ziemniakach (p. obi. IV 116) i barszczu z mąki żytniej (p. obj. II 503).
W. 115 czy w rychłej czyli wpóźnej dobie — prędzej czy później.
W. 117 pokapie rosa — popłyną łzy.