Strona:Stary Kościół Miechowski.djvu/239

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

rych w drugiem wydaniu został tylko w 5 miejscach: 1 467, V 114, VI 126, 504 i VII 570. Charakterystyczne jest, że pozostawił go autor dwukrotnie w ustach Bieńka, a po razu Proboszcza i Ciury i we własnem opowiadaniu; w Górze Chełmskiej możno już się nie pojawia, jest tylko literackie: może.
W. 65 Karf, Worpie i Gruba — są to ówczesne przysiółki Miechowic. Karf, w dalszych przypadkach: Karwu (II 246, V 640) i na Karwie (I 291), po niemiecku Karb, obecnie jest dużą wsią, mającą własny kościół parafjalny i stację kolejową, leży zaś między Miechowicami i Bytomiem. Worpie (w dalszych przypadkach Worpia, Worpiem, Worpiu, por. II 138, IV 244, 286, 422), przysiółek między Miechowicami a Karwem, ma nazwę od warpy, lub warpi, czyli hałdy, usypiska kopalnianego. Gruba jest potoczną nazwą kopalni Elżbiety, leżącej w stronę Bobrku.
W. 65 Bobrkowianie — (także V 640, VI 304) mieszkańcy wsi Bobrek (I 128, 253, 613, lii 3, IV 451), wydzielonej od lat kilkudziesięciu z parafji miechowskiej.
W. 66 Rónot, Podlas, Osiny — osady leśne w stronę Rokitnicy na północ od Miechowic. Rónot (Ronota), niem. Runothmühle, posiadał młyn (II 163, 166, VII 83, 88). Pod las wymieniony tylko w tem miejscu, Osiny wspomniane jeszcze I 132, II 166, 167, 175, 176, V I 656.
W. 66 Rokitnianie — mieszkańcy wsi Rokitnicy (mian. l. p. Rokitnian I 234), wymienieni jeszcze I 227, 568, 613, VI 305, sama zaś Rokitnica I 130, 251, II 428, IV 136, 451, V 460.
W. 69 ordynanc — ordynans, woźny gminny, w drugiem wyd. poprawiony na: ordynans, tutaj zachowany w pierwotnej formie.
W. 72 plótli — pletli. Formy z ó zamiast e, rzadsze w St. Kościele Miech, (wyniosły IV 63, papióry itp. III 44, 260, VII 191, 296, 397, 556), występują więcej w Górze Chełmskiej (papióry IV 291, 299, rozwióźli III 262, podniośli V 299, nióśli V 502, przywiódli VI 141).
W. 74 traktament — płaca; wyraz przejęty z języka wojskowego, w. I 187 nazwano to samo mytem.
W. 75—76 pocznie — poboczne — rym wadliwy w ostatniej zgłosce, podobne: nasza — Stasia II 220-1, Krystynę — przyczyny II 244-5, szare — obszary IV 355-6, ciasną — wrzasnął IV 506-507, sztabem — abym VII 195-6, synu — wię-