Równocześnie niemal z przygotowaniem do unii Rusi, zanosiło się na unią z Rzymem „przedmurza Polski“ sąsiedniej Mołdawii, która od XIV—XVIII wieku obejmowała dzisiejszą Bukowinę austryacką, Besarabią rosyjską i połowę dzisiejszego królestwa Rumunii po rzekę Milkow, a stołecznem jej miastem była najprzód Suczawa, a potem Jassy. Polacy zwali ją „polem przepiórczem“, bo nic w niej trwałego, wszystko niepewne, zmienne. Główną przyczyną tej niepewności było geograficzne położenie Mołdawii między rywalizującemi z sobą wielkiemi państwami: Węgrami, Polską i Turcyą. Każde z tych państw pracowało nad uzyskaniem supremacyi nad tem księstwem. Aż do połowy XIV wieku podlegało ono kolejno panowaniu dackiego króla Decebala, Rzymian, Hunów, Gotów, Bułgarów i Węgrów i dopiero 1348 lub 1349 r. pod wojewodą Bogdanem Doroszem z Maramoroszu wybiło się na niepodległość. Nie trwała ona długo, bo już 1404 i 1407 r. wda Aleksander I „Dobry“ z domu Muszaszti, składa Jagielle hołd, Mołdawia staje się lennem Polski i jest niem aż do 1512 r. Cesarz Zygmunt luxemburski na zjeździe z Jagiełłą w Lubowli 1412 r. zatwierdza to lenno, pod warunkiem wszelako, że na wypadek wojny z Turcyą hospodar mołdawski przyjdzie w pomoc koronie węgier-
Strona:Stanisław Załęski - Jezuici w Polsce T. 1 Cz. 2.djvu/117
Ta strona została przepisana.
rozdział x.
Misya w Mołdawii. 1587—1608.
§. 63. Mołdawia w chwili przybycia Jezuitów 1588.
