Strona:Stanisław Vincenz - Na wysokiej połoninie Pasmo II Księga II.djvu/575

kulesza — mamałyga
kycka — kępa (trawy itp.)

lecki bok — północna strona Czarnohory
lejtuch — rodzaj chusty
Létczyna — Polska
lęczny — straszny
liżnyk — gruby wełniany koc
lubietka — kochaniątka
luty — groźny, wściekły

łaja — stado wilków
łakomy — chętny, skłonny, gotów
łodwa — gruba deska
łomaga — pogruchotana gałąź
łopotiła — paplała, dużo mówiła
łusznica — łuczywo
łyskać — błyskać

macha — głupstwo, nic
manta — rodzaj grubej wełnianej peleryny
molfar — zły czarodziej
molfy — czary
mołodyca — mężatka
mraka — mgła
mrażnica — źródło pod śniegiem
mudrahełyk — mądrala
musznia — rój much, muszek
mygła — stosy bierwion przygotowane do spławu
myrom — „pokój z wami“ (mir) — pozdrowienie huculskie

nabój — twardo ubity śnieg
najłakomiej — najchętniej
nasłania — czary („nasyłane“ przez czarownika)
nawiź — lawina
neposiduszczyj — nie mogący usiedzieć na miejscu
nybyłycia, niebylice — bajki, bzdury
nypać — wszędzie zaglądać

obertyn — odesłanie czaru z powrotem
ochać — wydawać zdziwiony okrzyk
odczekanić — odrąbać czekanem
omkno — nieswojo
omraza — zły czar
otawa — siano (skoszone w końcu lata po raz wtóry)