Niniejsze wydanie Zwady oparte jest na pierwszym jej wydaniu, które ukazało się w roku 1970 w Londynie nakładem Oficyny Poetów i Malarzy. Dostosowano ortografię do obowiązujących norm; respektowano przy tym formy polszczyzny regionalnej takie jak: naszle, śródleśni, (nie: śródleśny), samoczwarć, cieplało, rębać, zapachło itp., a także formy oboczne jak: Synyci i Synycie, rechotać i rzechotać itp. Wprowadzono zmiany w interpunkcji — przede wszystkim skasowano przecinki przed pauzami — starano się jednak o zachowanie interpunkcji Autora odpowiadającej dążeniu do oddania intonacji języka mówionego. Poprawiono oczywiste błędy druku oraz błędy druku wskazane w „Erracie do «Zwady»“ zamieszczonej w tomie Barwinkowy wianek Londyn 1979. Poszerzony został słowniczek wyrazów huculskich. Dodano przypisy zawierające przekłady piosenek huculskich oraz objaśnienia tekstów w językach obcych. W stosunku do wydania z roku 1970 obecne wydanie Zwady różni się tym jeszcze, że książka ma żywą paginę; było życzeniem Autora, aby wydane w Polsce tomy cyklu Na wysokiej połoninie miały taką właśnie postać graficzną. Nad spuścizną pisarską Stanisława Vincenza sprawują pieczę żona pisarza, pani Irena Vincenz, oraz jego syn, pan Andrzej Vincenz. W archiwum Stanisława Vincenza w Lozannie znajdują się obszerne materiały dotyczące powstania Zwady.
