wanie duszpasterstwa, łagodniejsze dla kanoników, zobowiązanych do u działu w chórze.
Rochici (Bracia Miłosierdzia św. Rocha), polska kongregacja zakonna, założona w Wilnie 1713 r. dla ratowania chorych, dotkniętych zarazą morową. Odznaczali się gorliwością i poświęceniem i wszyscy wyginęli na zarazę w r. 1752. Ponownie założona kongregacja ta istniała na Litwie i Żmudzi do r. 1840.
Rodały, zwoje pergaminu na walkach z kosztownemi ozdobami ze złota lub srebra, zawierające odpis Pięcioksięgu Mojżeszowego (Thorah), przechowywane w synagogach żydowskich i uważane za świętość. Rodały piszą poświęcający się temu zawodowi, biegli pisarze (sofer) z zachowaniem tradycji masoretów z X w. Przy nabożeństwach w poniedziałki, czwartki, soboty i w święta żydowskie wyjmuje się rodały z przechowania i odczytuje się z nich przepisane ustępy.
Rok kościelny, kalendarz służby bożej Kościoła katolickiego, obejmuje rok słoneczny, rozpoczynający się od pierwszej niedzieli adwentu (ob.). W kalendarzu tym każdy dzień ma swoje przeznaczenie i sobie właściwe nabożeństwa. Rok kościelny podzielony jest na okresy, które odpowiadają głównym świętom, obchodzonym przez Kościół. Okresy te zaznaczają się nazewnątrz kolorem szat liturgicznych, właściwym każdemu okresowi. W adwencie i Wielkim poście właściwy jest kolor fioletowy, od Bożego Narodzenia do oktawy Trzech Króli i przez okres powielkanocny kolor biały, od oktawy Trzech Króli do niedzieli przed popielcem oraz w okresie Zielonych Świąt kolor zielony (ob. Rubrycela).
Rok święty (anno santo), rok szczególnych odpustów, zwany jubileuszowym, przypadający, według bulli „Antiquorum“ papieża Bonifacego VIII z r. 1300, co lat 100. Klemens VI zezwolił na odbywanie roku jubileuszowego co 50 lat, Urban VI co 30 a Paweł II w r. 1470 co 25 lat. Wskutek tego od r. 1475 odbywa się w Rzymie co 25 lat jubileusz, zwany po włosku anno santo. Nadzwyczajny rok święty może papież ogłosić dla pewnych specjalnych powodów. Takim był rok 1929 z powodu pięćdziesięciolecia kapłaństwa papieża Piusa XI.
Roraty, ob. Adwent.
Rosminjanie, członkowie Instytutu Miłości, zgromadzenie zakonne księży, założone w r. 1828 w Domodossola we Włoszech północnych przez włoskiego filozofa i teologa hr. Rosmini-Serbati (1797—1855). Zatwierdzone przez Grzegorza XVI, poświęca się religijnemu udoskonaleniu i czynnej miłości bliźniego. Działa przez kazania i misje ludowe, utrzymuje konwikty dla młodzieży, kształci nauczycieli szkół początkowych i prowadzi szkoły wymowy kaznodziejskiej. W połowie XIX w. rosminjanie osiedli w Anglji pod nazwą Ojców Miłości (Fathers of Charity) i prowadzą powierzone sobie przez władze państwowe zakłady poprawcze dla zaniedbanych chłopców. Posiadają 27 domów zakonnych we Włoszech i w Anglji. Superjor generalny rezyduje w Domodossola. W Streso nad Lago-Maggiore posiadają nowicjat i kolegjum dla studjów klasycznych.
Rosminjanki, w Anglji zwane Siostrami Opatrzności (Sisters of Providence), kongregacja zakonna, powstała w r. 1831, poświęcona kontemplacji i czynnej miłości bliźniego, w szczególności prowadzeniu ochron dla dzieci, nauczaniu dziewcząt i dokształcaniu kobiet w nauce chrześcijańskiej. Posiada we Włoszech północnych 64 zakłady domem macierzystym w Domodossola oraz 6 domów zakonnych w Anglji z domem centralnym w Loughborough.
Rosyjska cerkiew, ob. Grecko-wschodni Kościół.
Rosyjskie sekty. W łonie cerkwi schizmatyckiej pojawiały się już od XII wieku sekty, objęte ogólną nazwą raskołu, czyli odszczepieństwa, jak sekta Adrjana, strygolnicy, żydowini, subotnicy i inne.
1. Właściwy raskoł, który polegał pierwotnie tylko na różnicach obrzędowych i przetrwał aż dotychczas, podzielony na nieprzeliczone odnogi, powstał w XVII wieku wskutek rewizji ksiąg cerkiewnych, dokonanej przez patrjarchę moskiewskiego Nikona i ich reformy, zatwierdzonej
Strona:Stanisław Piekarski - Prawdy i herezje. Encyklopedja wierzeń wszystkich ludów i czasów.pdf/365
Ta strona została przepisana.
ROCHICIROSYJSKIE SEKTY
360
