pilnością wydaniem Kodeksu Wielkopolskiego, którego pierwszy tom ukazał się 1877 r., a ostatni 1881 r. Była to praca niemała: zebrał kilka tysięcy dokumentów, odcyfrował je, odpisał, porównał z późniejszymi kopiaryuszami i transsumptami, ułożył chronologicznie, sporządził wyczerpujący indeks, podał podobizny pieczęci i ułożył kartę Wielkopolski z epoki Piastowskiej.
Był przez czas niejakiś prezesem Wydziału historyczno-literackiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk i prezesem komisyi zabytkowej, oraz pracował w sekcyi archeologicznej. Pisma jego ob. Bibliografia.
Zakrzewski był mężem wielkiej szlachetności, skrupulatności i ogłady towarzyskiej, rozważny, spokojny i wierze ojców wierny.[1] Pochowany został w Cerekwicy w parafii pamiątkowskiej.
Na początku września t. r. umarł Antoni Jerzykowski. Urodzony 1819 r. w Poznaniu, kształcił się w gimnazyum ś. Maryi Magdaleny, a złożywszy 1838 r. egzamin dojrzałości udał się na studya uniwersyteckie do Wrocławia. Egzamin na wyższego nauczyciela złożył i stopień doktorski z chlubnem uznaniem uzyskał 1842 r., poczem rozpoczął zawód nauczycielski w Trzemesznie. W r. 1845 przeniesiony do Ostrowa, pracował tu przez lat 12, a od r. 1837—1863 powtórnie w Trzemesznie. Po zamknięciu gimnazyum trzemeszeńskiego przyłączony do grona profesorów gimnazyum ś. Maryi Magdaleny, działał jeszcze lat 18 jako nauczyciel. W r. 1881 po 40 latach służby przeniesiony został w stan spoczynku. Uczony, zdolny i sumienny pedagog poważany był wielce przez uczniów i zwierzchników. Wydał znaczną ilość podręczników, które przytaczamy poniżej w Bibliografii. Jako gorliwy członek komisyi ortograficznej przyczyniał się niemało wielkiem oczytaniem i znajomością rzeczy do ożywienia prac tejże Komisyi. Po uzyskaniu emerytury nie spoczął na chwilę w pracy, owszem obok naukowych badań poświęcał się z właściwym sobie zapałem sprawom publiczny. Zasługi jego podniósł w mowie żałobnej ks. dr. Antoni Kantecki.
- ↑ Dziennik Poznański R. 1889. Artykuł dr. Klemensa Koehlera.
