Pierwszy odczyt wygłosił dr. Bobrzyński o literaturze polskiej od najdawniejszych czasów do początku XVI wieku, drugi Stanisław hr. Tarnowski o literaturze XVI i XVII wieku, trzeci dr. Bobrzyński o epoce Stanisława Augusta, a czwarty hr. Tarnowski o literaturze polskiej XIX wieku. Świetne ich wykłady ogromne na słuchaczach sprawiały wrażenie, działały głębokością treści i pięknością formy potężnie na umysł i serca. Prawdę powiedział hr. Tarnowski, że w żadnym kraju literatura taką czcią nie jest otoczona jak nasza, bo nigdzie nie jest tak zrosłą z losem narodu, nigdzie takiem odbiciem cierpień, prac i nadziei.
Po ostatniej prelekcyi zasiadło blisko 300 osób do wspólnego stołu na wielkiej sali Bazarowej. W imieniu obywatelstwa przemówił Adam hr. Żółtowski, wznosząc toast na cześć prelegentów. Odpowiedział hr. Tarnowski, pijąc na zdrowie Wielkopolan. Na słowa ks. prałata Edwarda Likowskiego, który wniósł toast na cześć Jagiellońskiej wszechnicy, odpowiedział dr. Bobrzyński toastem na cześć poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk. August hr. Cieszkowski wzniósł toast na cześć obecnej małżonki hr. Stanisława Tarnowskiego, Róży z hr. Branickich. Przemawiali potem jeszcze dr. Henryk Szuman, prezes Koła polskiego, dr. Władysław Niegolewski i Stefan Cegielski. W obiedzie wzięło udział liczne grono pań.[1]
Dnia 2 października 1879 r. obchodzono uroczyście jubileusz 50-letniej działalności pisarskiej J. I. Kraszewskiego, przyczem Dziennik Poznański uczcił wielkiego pisarza prześlicznym artykułem, w którym tak się wyrażał:
„Może mieliśmy już wyższych od niego geniuszem poetów, może i głębszych myślicieli, ale żaden jeszcze z naszych pisarzy nie objął tak całej pełni życia polskiego, nie przedstawił w cudownych obrazach wszystkich jego odcieni, począwszy od cichego, swą jednostajnością i nieruchomością
- ↑ Kuryer Poznański. R. 1879, nr. 50 i n.
