Jaskulski o Stowarzyszeniu Matek chrześciańskich, które najprzód we Francyi, w mieście Lille zawiązało się 1850 r., a rozpowszechnione w Niemczech i na Śląsku błogie wydawało owoce. Wiecownicy, uznając konieczność zaprowadzenia takiego stowarzyszenia w W. Księstwie Poznańskiem, wezwali w rezolucyi matki Polki do gorliwego udziału w Stowarzyszeniu Matek chrześciańskich pod opieką ś. Moniki, którego tymczasowe ustawy na wiecu przeczytano.
Wreszcie przyjęto następującą rezolucyą:
Zgromadzeni na wiecu polsko-katolickim w Poznaniu protestują:
1) przeciwko już dokonanym, jako też zamierzonym zamianom szkół wyznaniowych na symultanne czyli bezwyznaniowe;
2) przeciwko usunięciu duchownych od inspekcyi nad szkołami elementarnemi i od wykładu religii ś.,
3) przeciwko wykluczaniu ze szkół ludowych i niższych klas gimnazyalnych języka polskiego jako wykładowego,
4) przeciwko samowolnemu zmniejszaniu liczby godzin lekcyi religii i języka polskiego w tychże szkołach,
żądają natomiast:
1. rewizyi prawodawstwa szkolnego,
2. ścisłego przestrzegania istniejących przepisów władz prowincyonalnych,
3. niepowierzania świeckim nauczycielom nauki religii bez upoważnienia władzy duchownej.[1]
W tymże roku, dnia 13 czerwca, zebrał się kongres europejski w Berlinie. Ze strony polskiej sądzono, że to najlepsza sposobność wystąpienia z nieprzedawnionemi prawami naszemi i domagania się usunięcia ucisku.
Jako najodpowiedniejsze do podjęcia tej sprawy uważał Dziennik Poznański nasze urzędowe reprezentacye w Wiedniu i Berlinie i żądał podania do kongresu memorandum,
- ↑ Kuryer Poznański. R. 1878, nr. 56.
