Urodzony 1877 r., otrzymał święcenia kapłańskie 1846 r., a od r. 1858 był proboszczem w Konojadzie, gorliwym o chwałę Bożą i dobro powierzonej sobie trzody. Około piśmiennictwa ludowego wielkie położył zasługi. Przez czas niejakiś wydawał bardzo pożyteczne pismo, Szkółkę niedzielną i jako redaktor za przestępstwo prasowe 2 lata w więzieniu przesiedzieć musiał. Owocem więziennej samotności były udane poezye, wydane p. t. Kwiaty z więzienia. Liczne były jego prace, tak osobno wydawane, jako też umieszczane po różnych czasopismach. Nadzwyczaj popularną i w wielu tysiącach egzemplarzy wydaną była książka Mądry Wach, którą wszyscy niemal znali włościanie. Ks. Tomicki redagował też z początku Oświatę.[1]
W 5 dni po śmierci ks. Symforyana Tomickiego, dnia 19 października 1877 r., umarł ks. Józef Brzeziński, proboszcz poznańskiej kapituły metropolitalnej, prałat domowy Ojca ś., najstarszy z członków grona kapitulnego.
Urodzony 1801 r., wyświęcony na kapłana 1824 r., powołany do kapituły poznańskiej 1834 r., pod trzema arcybiskupami uczestniczył w zarządzie archidyecezyi jako radca i z wielką znajomością rzeczy i wytrwałością w pracy przyczynił się w znacznej części do znakomitej organizacyi w konsystorzu. Po śmierci arcybiskupa Przyłuskiego był administratorem poznańskiej dyecezyi, z nazwisko jego było położone między kandydatami do prymasowskiej godności. Stolica ś. uczciła jego zasługi, mianując go notaryuszem apostolskim i prałatem domowym i zaszczycając go godnością infułata. Stosunki majątkowe kapituły poznańskiej uregulował, co niezmierną było zasługą, i tejże kapitule przez długi szereg lat chlubnie przewodniczył.
Towarzystwo Pomocy Naukowej imienia Karola Marcinkowskiego straciło w nim długoletniego sekretarza i prezesa, który z niezmordowaną gorliwością około dobra jego chodził. Przez długi czas zasiadał też w Dyrekcyi Bazaru, z której 1853 r. wystąpił.
- ↑ Kuryer Poznański. R. 1877, nr. 233.
