Wreszcie w r. 1872 odbyła się w Poznaniu wystawa obrazów T. Malczewskiego na korzyść Pań Miłosierdzia ś. Wincentego, a liczne zwiedzanie jej było dowodem, że społeczeństwo nasze nie tylko o materyalnej stronie życia myślało.
Słowem, rok 1872 okazał w całej pełni naszą żywotność.
Dnia 1 stycznia 1872 r. umarł w Poznaniu Jan Nepomucen Słupecki. Urodzony 28 stycznia 1804 r. w Rydzynie gdzie ojciec jego był dzierżawcą, kształcił się u XX. Pijarów w Rydzynie, potem w Lesznie. W r. 1830 pospieszył wraz z pułkownikiem Janem Krasickim z Malczewa do Królestwa i wstąpił do 14 pułku piechoty, który pod Krasickim okrył się sławą pod Nurem i Ostrołęką. Mianowany pod porucznikiem, ciężką otrzymał ranę w brzuch i kontuzyę w piersi. Wyleczony w Warszawie, przydany został jako adjutant generałowi Galois. W korpusie Ramorina przy wyprawie ku Siedlcom zdobył sobie krzyż virtuti militari. W r. 1840 został urzędnikiem Ziemstwa kredytowego w Poznaniu. W r. 1846 uwięziony, przez 2 lata przesiedział w Moabicie. W r. 1848 brał czynny udział w wypadkach, słynąc jako mówca klubowy, później należał do Dyrekcyi Ligi Polskiej miasta Poznania i do Komitetu Towarzystwa Pomocy Naukowej. Człowiek ten niski, chudy, zwinny, z miłą i ruchliwą twarzą, gęstym i wcześnie siwym włosem, gorący patryota, bardzo sumienny urzędnik, był jedną z powszechnie lubionych osobistości. W opowiadaniach niewyczerpany, osobliwie o szczegółach i osobach wojny z r. 1831, występował na zebraniach, w towarzystwach, na obiadach, wieczerzach zawsze z mowami w stylu Osińskiego, patetycznie deklamując. W końcu życia popadł w ciężkie kłopoty i długotrwałą piersiową chorobę.[1]
Dnia 6 lutego 1872 r. zakończyła żywot w Gnieźnie Marya Springerówna, znana pod nazwą Marya z Gniezna,
- ↑ Motty M. Przechadzki. I. 173. Żychliński T. Kronika żałobna.
