przemawiali sędzia Zawadzki i ks. Jan Koźmian, sławiąc jego zasługi.
Dnia 18 marca zakończył pracowity i w zasługi obfitujący żywot profesor Antoni Popliński, po Łukaszewiczu bibliotekarz biblioteki Raczyńskich, mąż prawy, łagodny, w obejściu przyjacielski.
Dnia 28 marca zgasł Marceli hr. Czarnecki. Urodzony w Mosinie z Antoniego, krajczego koronnego, i Barbary z hr. Kwileckich, był za Księstwa Warszawskiego urzędnikiem w ministerstwie sprawiedliwości, później, poślubiwszy Florentynę Chłapowską, osiadł w Rakoniewicach i odmawiając sobie wszelkich wygód i zbytków, pracował gorliwie i wytrwale, podnosząc kulturę i wykupując ziemię z rąk obcych. Próżniactwa i lekkomyślności nie cierpiał, w domu był gościnny i przystępny dla wszystkich.[1]
Dnia 31 marca t. r. zakończył życie w Vauves pod Paryżem Albin Górecki. Urodził się w Nakle 9 stycznia 1812 r. z Antoniego, oficera wojsk Księstwa Warszawskiego, później urzędnika celnego granicznego w okolicy Torunia, i Anny z Sokołowskich. W r. 1831 ojciec i syn, naówczas uczeń uniwersytetu warszawskiego, wstąpili do szeregów narodowych. Pod Wolą przy szturmie Warszawy ciężko ranny padł. Ojciec, wówczas major 13 pułku piechoty liniowej, sądząc, że zabity, rzewnemi łzami opłakał mniemaną śmierć jego i poszedł na emigracyę. Albin, zagnany do Tobolska, po dwóch latach powrócił do W. Księstwa Poznańskiego, gdzie znalazł schronienie w domu Tertuliana Koczorowskiego, który powierzył mu dozór nad swymi synami: Adolfem i Kaźmierzem. Przebywał później jako nauczyciel domowy w Samostrzelu i Dreźnie, skąd powróciwszy, porządkował zbiory w Rogalinie. Był szczególnie biegły w historyi i literaturze polskiej, oraz w geografii i statystyce. Gry rozpoczęły się czynności około założenia Tellusa, zbierał akcye z polecenia Dyrekcyi. Prócz tego powołało go Towarzystwo Przyjaciół Nauk na bibliotekarza i konserwatora swych zbiorów, a wdowa po Rogierze hr. Raczyńskim powierzyła mu wychowanie syna Edwarda. Był po-
- ↑ Żychliński T. Kronika żałobna.
