ny został najprzód do Pskowa, następnie do Włodzimierza, gdzie go sąd wojenny skazał na wygnanie w gubernii tomskiej. Bukowski pozostawił w kraju żonę i troje małych dzieci bez utrzymania.
6a. Cembrowicz Jan Stanisław wysłany do rot aresztanckich w Wiatce.
7. Dąbski Bruno hr., syn hr. Apolinarego z Kromowa, oficera wojsk polskich, ozdobionego krzyżem virtuti militari i Bernardyny hr. Wartenslebenówny, służył jako ochotnik w 1 kompanii 2 śląskiego batalionu strzelców, gdy wybuchło powstanie. Z Zielnej, gdzie jego kompania stała załogą, uszedł 22 lipca 1863 r. potajemnie za granicę, zabierając ze sobą prawie wszystkie swoje rzeczy wojskowe, broń i naboje. Odznaczył się walecznością. Ciężko rannego pochwycili Moskale w Szczekocinkach i wywieźli najprzód do cytadeli warszawskiej, później do Tobolska.[1]
8. Dartsch Franciszek, kupiec poznański, aresztowany w Warszawie, gdzie przebywał pod fałszywym nazwiskiem „Ignacy Woźnicki”, zesłany został do kopalń w Kadai w gubernii nerczyńskiej.
9. Goetzendorf-Grabowski Klemens, ur. 1824 w Wełnie pod Obornikami, której był współdziedzicem, synowiec generalnego dyrektora Ziemstwa kredytowego, a byłego podpułkownika Napoleońskiego Józefa, aresztowany na ś.Jan 1864 r. w Kuszynie w powiecie wieluńskim, przesiedział dłuższy czas w cytadeli warszawskiej, wreszcie skazany na 10 lat ciężkich robót, przebywał najprzód w Piotrowsku w gubernii irkuckiej, potem w Siewakowie nad Czyłą. Żona jego z żalu umarła, pięcioro sierot rozebrali obywatele.
10. Gozimirski Kaźmierz, aresztowany w Borysławiu Zamkowym w powiecie konińskim i bez sądu wysłany został do Tomska.
11. Gutowski Ignacy, ur. 1824 w Lublinie, syn Wojciecha i Teresy Wężykówny, przebywał w Tomsku.
- ↑ Brat Brunona, Zygmunt, ur. 26 sierpnia 1846 r., umarł na czerwoną febrę jako więzień polityczny w Olsztynku (Allenstein) 23 czerwca 1864. Tamże przesiedział kilka miesięcy trzeci brat Napoleon, za popieranie powstania.
