Jedz mój koteczku, żal mi cię nieboże
Pomnij, że piesek dzieli się, czem może
I ten co warczy, potrafi być tkliwy,
Nie pytam się, kto jesteś, dość, żeś nieszczęśliwy.
FRANUŚ.
Franuś miał śliczne jabłuszko czerwone;
Pieści się niem, na każdą obraca je stronę,
I rzecze: „szkodaby cię zgładzić z tego świata;
A przytem, trzebaby dać połówkę dla brata. Nie, nie, ja ciebie nie rusze; Cały rok cię chować muszę:
A potem... nie i potem, rzecze mały sknerka, I schował je do kuferka. Cóż się stało? — jabłko zgniło... Jakże mu żal wtedy było!
CHŁOPCZYK UKARANY.
Piął się chłopczyk na drzewo, co nad rzeką stało,
Bo cudzych paniczowi gruszek się zachciało,
