Strona:Stanisław Antoni Wotowski - Tajemnice masonerji i masonów.djvu/44

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została skorygowana.

stunicz i wystąpił z nowym twierdzeniem. Powiada on, że templarjusze czcili statuę Bafometa czyli djabła. Jak widać na wizerunku jest to kozioł o piersi kobiecej, zasiadający na ziemskim globie. Na rękach ma napisy: Solve (zwiąż) i coagula (rozwiąż), na łbie znak magji wyższej.
Gdy resztki templarjuszy uciekły po rozbiciu zakonu do Szkocji, mieli oni z sobą zabrać posąg Bafometa, ulany ze złota o rubinowych oczach. Od nich dostał się on do masonów, jemu to w stopniach najwyższych przez wtajemniczonych adeptów składaną jest boska cześć. Symbol ten przechowywał w Charleston’ie w Ameryce Albert Pike, głowa międzynarodowej masonerji, przezwany antypapieżem.

Pentaki magji niższej hołdującej szatanowi.

Podobne legendy niejednokrotnie opowiadano. Lecz po bliższem sprawdzeniu nie przestawały być one