Strona:Stanisław Antoni Wotowski - Magja i czary.djvu/94

Opętanie (manja prześladowcza).

(Papus: „Magja praktyczna“, str. 459).

 U osób, które obawiają się czyjejś zemsty, czy nienawiści, z tych czy innych względów podległych mniemaniu, że zagraża im niebezpieczeństwo — a więc w typowych wypadkach, t. zw. manji prześladowczej — powstaje larwa, nie dająca nawiedzonym spokoju. Typowy przykład oswobodzenia od podobnej larwy podaje Papus. Opowiada, — co następuje:
 Gdy znajdowałem się w Londynie, udało mi się wejść w kontakt z pewną mistyczką, która, słusznie, czy niesłusznie twierdziła, iż ulega prześladowaniom wroga, bardzo uświadomionego w zakresie magji praktycznej.
 Opętanie to było tak silne, iż spowodowało dwukrotne usiłowania pozbawienia się życia, udaremnione przez domowników — temniemniej chora nie rozstawała się z myślą o samobójstwie.
 Przystąpiłem do następującego eksperymentu:
 Pomiędzy osobami, które ową panią odwiedzały zauważyłem pewną damę nerwową i dotychczas nigdy nie hypnotyzowaną.
 Za jej zgodą pogrążyłem ją w trans. Muszę zaznaczyć, że nie była uświadomioną, co do treści tajemniczego prześladowania, jakiemu ulegała chora. Podczas snu magnetycznego oświadcza, iż widzi wielki węzeł fuidyczny w jednym z rogów pokoju. Według jej wskazówek rysuję ten węzeł na arkuszu papieru, konsekrowanego na miejscu magicznym sposobem. Następnie wymawiam formułę zaklęć, by złączyć obraz fizyczny z wzorem astralnym. Dalej krajemy rysunek na kawałki, co według twierdzenia medjum ma wpływ natychmiastowy na ta-