Strona:Stanisław Antoni Wotowski - Lekkomyślna księżna.djvu/44

sul, był w rozpaczy... Za byle kogo wydać powtórnie siostrę nie mógł, znaleźć odpowiedniego kandydata, ze względu na jej zachowanie, stawało się ciężkiem... Wreszcie nawinął się książę Kamil Borghese, potomek jednej z najznakomitszych rodzin rzymskich, niezmiernie bogaty... lecz głupi, jak but... Jemu niezwykle zaimponowała możliwość powinowactwa z pierwszym konsulem, najpotężniejszym człowiekiem w Europie...
 — A Paulina?
 — Paulinie również zaimponował niezmierny majątek księcia... no i tytuł... bo wówczas brat był „tylko” pierwszym konsulem... Odbył się ślub i Paulina mogła się wynosić nad Józefinę... dopóki Bonaparte nie ogłosił się cesarzem...
 — Hm...
 — Wy również, o tem nie wiecie, ale wtedy zaczęła się na dworze cała awantura...
 Przedewszystkiem nowy powód do nienawiści — Józefina, jako cesarzowa zajęła po Napoljonie pierwsze miejsce, jej trzeba było z drogi ustępować i się nizko kłaniać... Tak brzmiała etykieta i takim był wyraźny rozkaz cesarza... Wszystkie trzy siostry aż odchorowały tą zmianę... i wówczas powstała w rodzinie walka o trony... każdy chciał być panującym...
 — I został... zauważyłem.
 — Lecz, co się tam działo!... Murat aż do oczu skakał cesarzowi, że nie otrzymał tronu hiszpańskiego, Eliza, że dostała tylko... wielkie księstwo Toskańskie, Paulina kłóciła się parę tygodni, z tego powodu, że mąż jej nie mogąc, jako zbyt ograniczony, zajmować tronu, otrzymał jeno tytuł cesarskiej wysokości... wreszcie cesarz chcąc jej „krzywdę“ wynagrodzić, mianował księcia gubernatorem generalnym terytorjów, leżących za Alpami...

38