Strona:Stanisław Antoni Wotowski - Demon wyścigów.djvu/249

pilne sprawy! Sądzę, iż nie tak prędko zwróci się pani do mnie o pomoc!...
 — Nigdy nie wiadomo! — zażartowała w odpowiedzi.
 — Chyba za rok — również odparł żartem — gdy w waszej stajni pojawi się nowy derbista!... Do tego czasu, możemy spać spokojnie.?
 — Ale może nie pojawi się nowy Smith!...
 Kiedy Grot z Świtomirską pozostali sam na sam w gabineciku — długą chwilę panowało milczenie...
 Znów pomiędzy nim a Tiną ciążył ten pełny niedomówień stosunek, gdy chciałoby się powiedzieć bardzo wiele, a odwagi braknie niebezpieczny temat rozpocząć.
 — Cóż pan postanowił?
 — Nie rozumiem? — udał zadziwienie.
 — Sądziłam, iż po „Derby“ pragnie mnie pan opuścić?
 — Ja?
 — Oczywiście! Że pan ma swoje projekty na przyszłość...
 — Hm... jeszcze...
 — Właściwie najcięższe byłyby między nami rozrachunki... Wszak „Magnus“.
 — „Magnus“ jest pani własnością! — serce scinęło mu się nieco
 — Mam tu na myśli pewne rozwiązanie zawikłanej sytuacji...
 Jak ona dziś rozmawia z nim? Podział? Rozwiązanie? Zwykły obrachunek z żokiejem!... Ha, trudno...
 — Jakie? — mruknął.
 Tina uśmiechała się teraz filuternie. Powoli wycedziła:

247