Strona:Stanisław Antoni Wotowski - Życie i miłostki imperatorowej Katarzyny II.djvu/38

trzymano Bezborodkę i awansował on wraz ze swym szczęśliwym kolegą jednocześnie ze stopnia na stopień, by nie zwracać uwagi. Dopiero gdy Potemkin wycofał się sam z miłosnego związku, występuje Zawadowski jako oficjalny amant. Zajmuje opróżnione po Potemkinie apartamenta w Pałacu i mimo, że nadal pełni obowiązki sekretarza — otrzymuje rangę generał majora.
Zawadowski był taktowny, lecz niezbyt przewidujący. Dał się wciągnąć w intrygi przez co sam spowodował swój upadek. Jako pupil Rumiancewa — a ten zaprzyjaźniony był z Orłowemi — począł wraz z niemi dążyć do upadku Potemkina. Jednooki cyklop chytry i przebiegły, jak lis, momentalnie na machinacjach się poznał i obawiając się faworyta jako narzędzia innych, oddalił od dworu.
Katarzyna jednak, która zdążyła do niego się przywiązać, załagodziła jakoś sytuację i Zawadowski powrócił na nowo. Zawadowski był istotnie przywiązany do monarchini — ona też wierzyła mu ślepo i on jedynie miał prawo w Radzie Państwa krytykować jej zarządzenia. Po za Potemkinem był jedynym człowiekiem, który po zerwaniu miłosnego — zachował przyjacielski stosunek. Po opuszczeniu apartamentów intymnych w Zimowym Pałacu, pozostał w stolicy, bywał na dworze i powierzano mu najtajniejsze misje. Był człowiekiem prawego charakteru i potrafił sobie pozyskać takie uznanie, że nawet Paweł I i Aleksander I później odnosili się do niego z wielkim szacunkiem.
ZORICZ. Po Zawadowskim, Potemkin dla wszelkiej pewności, począł wyszukiwać własną kreaturę. Wynalazł niejakiego Zoricza, młodego oficerka, który niedawno przybył do Petersburga i zwrócił się do niego o protekcję. Ponieważ Zoricz fizycznie odpowiadał typowi, jaki się mógł podobać Katarzynie, Potemkin zrobił go swym adjutantem, przybrał w piękny mundur huzarski i zaprowadził na dwór. Oczywiście sku-

36