Strona:Stanisław Żółkiewski-Początek i progres wojny moskiewskiej.djvu/022

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została skorygowana.

Poważny między neoterykami scriptor[1] Philippus Commineus[2], opisując językiem francuskim Ludwika XI, króla francuskiego, i syna jego Karola VIII sprawy, gdy tento Karolus VIII zawodził się na wojnę do królestwa neapolitańskiego, utyskuje na niejakiegoś Bryssoneta[3] podłego i lekkiego człowieka, który do tej wojny perswazyami swemi króla przywiódł; i ukazuje przykład na tym Bryssonecie, jako częstokroć mali, podli, nikczemni ludzie mogą siła złego narobić. Bo i ta wojna powiodła się była zrazu królowi francuskiemu, ale exitus jej był tristis, calamitosus;[4] wielem krwie rozlania, excidiis urbium, vastitate provinciarum[5] stanęła.

Tymże sposobem i tej wojny moskiewskiej zaciąg tak obfite krwie rozlania i tak wiele złych rzeczy, które się stały i jeszcze im nie koniec, z podobnego Bryssonetowi człowieka,

  1. między neoterykami scriptor — między nowożytnymi pisarz.
  2. Commineus. Filip de Commines, mąż stanu i kronikarz francuski (1445—1509) pozostawił pamiętniki swych czasów p. t. Chronique et histoire, wydane w r. 1524. Siódmą i ósmą księgę (doprowadzoną do r. 1498) wydano w r. 1528.
  3. Bryssonet. Kardynał Briçonnet, główny minister króla franc. Karola VIII.
  4. exitus tristis, calamitosus koniec smutny, nieszczęsny
  5. excidiis... provinciarum zburzeniem miast, spustoszeniem prowincyj.