Strona:Sielanki i inne wiersze polskie.djvu/136

Lubo śpiewały dary złotego pokoju.
Zapomniałaś i wdzięku, i zwykłego stroju!

Czyli płakać nie umiesz, a tylko krzykliwe

5

Tryjumfy zwykłaś śpiewać, nie dumy troskliwe^[1]?
Za czasy wszystko idzie; jakie słońce wstaje,
Takie Bog serca ludziom i umysły daje.
Żeglarza raz uczyni wesołym pogoda,

Drugi raz smutkiem zmiesza zaburzona woda.

10

I ty czasom przywykaj, a kędy wiatr wienie,
Tam żagle daj. W smutny wiek smutne płuży pienie!
Nie owo^[2] to, gdyż z Moskwy zwycięzce witała,
Nie owo^[3], kiedyś mężne hetmany śpiewała,

A oni zamki brali, oni posiadali

15

Możne państwa i rogow tyranom ścierali.
Lękał się hardy sąsiad, a na wszystkie strony
Kwitnął pokoj surowym męstwem ogrodzony.
Dziś wszystko opak, wszystko poszło w zaniedbanie:

Nie usłyszysz, jeno płacz, jeno narzekanie,

20

Niezdarzone^[4] potrzeby^[5], pola krwią oblane.
Tu Tatarzyn plondruje, a wolnemi wroty
Wypada, i co miesiąc czyni swe obroty.

Już Podole zniszczone; ona Ukraina,

25

Ona matka żywności, dobr wszystkich dziedzina,
W popioł poszła; popiołem i miasta budowne^[6],
Popiołem poleciały i twierdze warowne.
W niewolą zapędzono lud nieprzeliczony,

Więźnie, nieszczęsne więźnie i bogate plony;

30

Cory śliczne szlacheckie i żony uczciwe
Bisurmanom oddają posługi brzydliwe^[7].
Żywiśmy, czy nas morzy sen nieobudzony^[8]?

1. troskliwy — przynoszący troskę
2. nakładać z kim — wchodzić w spółkę
3. nie owo to — już nie jest tak, jak wtedy
4. niezdarzony — nieudany
5. wojna
6. budowny — bogato, mocno zabudowany
7. brzydliwy — wstrętny
8. nieobudzony (sen) — z którego niepodobna się obudzić