Strona:Sielanki i inne wiersze polskie.djvu/013

JAŚNIE WIELMOŻNEMU PANU

JEGO MIŁOŚCI PANU

MIKOŁAJOWI WOLSKIEMU

MARSZAŁKOWI NADWORNEMU KORONNEMU

KRZEPICKIEMU STAROŚCIE, PANU SWEMU MIŁOŚCIWEMU

SIMON SIMONIDES

NAJNIŻSZE SŁUŻBY ZALECIWSZY ETC.

Cny Marszałku, luboś jest nie w lesiech schowany^[1],
Ani wiek twoj na podłe zabawy oddany,
Aleś w pańskich pałacach lata świetne trawił,
I dzielność swą na miejscach okazałych stawił;

Te wszakże sielskie mowy i proste rozprawy

5

Przynoszę przed cię: czasem podlejsze potrawy
Lepiej smakują, niźli pułmiski kosztowne.
A mnie nie tak do ciebie wiążą twoje głowne
I wielgomyślne sprawy, jako przyrodzona

Ludzkość^[2], ode mnie zawsze cale doświadczona;

10

Więc i to, żeś ty prawie sam z grona onego
Ludzi chędogich został, ktorzy ozdobnego
Wieku kwitnęli, Muzom uczonym przyjemni,
Za co i po dziś dzień nie są światu tajemni.

Acz się obawam, żebym wstydu stąd nie zażył,

15

Żem się otrzeć o przednie rymopisy ważył,
Ktorzy z tej^[3] cienkiej^[4] prace znacznej dostawali
Pochwały, i sławnemi na wieki zostali;

1. schowany — wychowany
2. ludzkość — uprzejmość
3. tęy.
4. cienka (praca) — błaha