Mięs. Mięsopust albo tragikomedja, r. 1622.
Min. Ryt. Minasowicz Józ. Epif. Zbiór rytmów polskich. Cz. II. Warszawa 1756.
Zawiera: „Przysłowia niektóre mów potocznych z aforyzmów moralnych i politycznych And. Maxim. Fredra, kaszt. lwowsk., wybrane, z prozy na wiersz przełożone.”
Młodź. Kaz. Młodzianowski Tomasz. Kazania i homilie. Poznań 1681 (4 tomy).
Modrz. Modrzewski Andrz. Frycz. O poprawie rzeczypospolitej księgi czwore przez Cypr. Bazylika z łacińskiego na polski przetłumaczone. Łosk 1577.
Mom. Momus Facetns. Kraków 1603.
Mon. Ench. Moneta Johann. Enchiridion polonicum oder polnisches Handhuch. Anitzo der sämmtlichen Jugend zum Besten von neuem dem Drucke überlassen. Breslau, Thorn und Leipzig 1763. Dritte Auflage.
Na str. 177—228 znajdują się: „Polnische, deutsch erklärte, Sprüchwörter.“
— Toż. Zum grossen Theil vermehrt von Christoph Haberkant. Dritte und vermehrte Auflage. Danzig, Thorn und Warschan 1771.
Zaw. na str. 214—256: „Polnische, deutsch erklärte, Sprüchwörter.”
Miejsca, w „Księdze” cytowane, odnoszą się do wydania z r. 1763.
Mon. Gr. Moneta Johann. Polnische Grammatik anjetzt aber.... umgearbeitet, vermehrt und aufs neue zum Druck herausgegeben von Daniel Vogel. Fünfte Auflage. Breslau 1786.
Zaw. na str. 366—432: „Polnische, dentsch erklärte, Sprüchwörter.”
— Toż. Durch und durch umgearbeitet, vermehrt und zum dritten mal zum Druck herausgegeben von Daniel Vogel. Siebente Auflage. Breslau 1798.
Na str: 665—732 zaw.: „Polnische, deutsch erklärte, Sprüchwörter.”
— Toż. Durch nnd dnrch umgearbeitet, vermehrt und zum Druck herausgegeben von Daniel Vogel. Neunte Auflage. Breslau 1809.
Zaw. na str. 665—732: „Polnische, deutsch erklärte, Sprüchwörter.”
Miejsca, w „Księdze” cytowane, odnoszą się do wydania z r. 1786.
Monar. Monarchja turecka opisana przez Ricota. Słuck 1678.
Mor. Morawski Zygmunt. Rośliny w przysłowiach, przypowieściach, porównaniach i przenośniach języka polskiego. Zebrał i zestawił.... (Odbitka ze Sprawozdania gimnaz. w Tarnowie). Tarnów 1890.
Morszt. Morsztyn Hieronim. Philomachia albo afektów gorącej miłości wyrażenie. Warszawa 1655.
Morszt. Ps. Morsztyn Andrzej. Psyche z Lucjana Apulejusza. Lipsk 1752.
Mowca. Mowca polski. T. I. Kalisz 1668. T. II. Kalisz 1676. (autor: Pisarski Jan Stef.).
Nadm. Nadmorski, dr. Urządzenia społeczne, zwyczaje i gwara na Malborskiem. (Wisła, miesięcz. geograficzno-etnograficzny, T. III. r. 1889, str. 717—754).
Zawiera na str. 748—749: „Przysłowia i sposoby mówienia na Malborskiem.”
Nag. Wirg. Nagurczewski Ignacy. Bukoliki Wirgiljusza. Warszawa 1754.
Nauka. Nauka cudna. Kraków 1584.
Niesioł. Niesiołowski Kazimierz. Otia publica vix domestica. Próżnoty różne, publiczne, domowe, r. 1743.
Nikod. At. Nikodębski Jan Józef. Atalanta złotym marności światowej jabłkiem ułowiona. Poznań 1718.
Now. Przysłowia i zdania moralne, dowcipne lub krytyczne. Alfabetycznie ułożone. Warszawa w druk. Stan. Noakowskiego, r. 1851.
Nowin. Po sejmie nowiniarz z wielomówcą rozmawia. (Około r. 1613).
Nowos. Nowosielski Augustyn. O kunszcie dobrego kochania, Wilno 1764.
Nncer. Żyw. Nuceryn Sebastjan. Żywot św. Teresy. Kraków 1608.
Obodź. Pand. Obodziński Aleksander. Pandora starożytna monarchów polskich. Kraków 1643.
Obr. Słąnka Mikołaj. Obraz starożytności zasług w ojczyźnie przezacnego domu Branickich. Kraków 1648.
Odym. Odymalski Walenty. Świata naprawionego od Jez. Chr. Kraków 1670.
Okul. Okulary na rozchody w Koronie, r. 1623. (autor: Zaremba Stanisław).
Olsz. Olszewski Hieronim. Szkoła Salernitańska. Kraków 1640.
Opal. Sat. Opaliński Krzysztof. Satyry, r. 1650.
Opeć. Opeć Baltazar. Żywot Pana i Boga naszego Jezusa Chrystnsa. Niegdy w Krakowie 1538 r. wydana, a teraz trzeci raz przedrukowana. Kraków 1692. (Pierwsze wydanie wyszło w Krakowie r. 1522).
Orzech. D. Orzechowski Stanisław. Djalog albo rozmowa około egzekucji Polskiej Korony, r. 1564.
Orzech. L. Orzechowski Stanisław. Listy o prawdziwym kościele, r. 1561.
Orzech. Q. Orzechowski Stanisław. Quincunx, t. j. wzór Korony Polskiej na cynku wystawiony, r. 1564.
Ossol. Ossoliński Józ. Maksym. Wieczory badeńskie, czyli powieści o strachach i upiorach, z dołączeniem bajek i innych pism humorystycznych. Z autentycznych autora rękopismów, w Bibl. Im. Ossolińskich dochowanych, wydał Józef Czech. Kraków 1852.
