4 I ten złodziej, co kradnie i ten, co złodziejowi drabinę trzyma.
Równo winien i wisieć powinienby snadnie, Ten, co drabinę trzyma, jako ten, co kradnie. Min. Ryt.
5 Jeśli kraść, to miljony.
6 Kiedy kraść, to mądrze; kiedy jeść, to dobrze.
7 Kradł brat, wisi złodzij. — Cen. Kasz. 24.
8 Kradnie jak kruk. — Gust. I. 41.
9 Kto co ukradnie, a chowa ładnie, to tak, jak mu z nieba spadnie; ale jak go uchwycą, to go wyćwiczą. — Frischb. II. 217.
Odm. Kto ukradnie a ładnie, to tak jak jemu z nieba spadnie Kto ukradnie, a schowa ładnie, jakby znalazł. — Kto ukradnie, schowa ładnie, to przepadnie.
10 Kto kradł woły, nie powinien się wstydzić i cielęta kraść.
11 Kto kradnie, do sadzy wpadnie. — Kolb. VIII. 258.
12 Kto kradnie śmiele, umie fortele. — Żarty.
13 Gdo kradnie, ten sie chowa snadnie. — Cinć. 14.
14 Kto kradnie, temu łapa upadnie.
15 Kto kradnie, ten zawsze złodziejem.
16 Kto raz kradnie, tego zawsze za złodzieja mają (poczytają). — Em. 206.
zawsze go za złodzieja maja. DyTcc. II. 26.
17 Kto umie kraść, umie schować. — Dącz. Fort.
Kto umie ukraść, ten umie i schować. Pot. Arg.
18 Lepiej uprosić, niż ukraść. — Knap. 446; Now. 43.
Lepiej wuproseo, jak wukrasc. Cen. Kasz. 15.
19 Lepiej żebrać, niż kraść.
20 Na tego co kradnie, zawsze kara spadnie.
Wisieć snadnie, Kto rad kradnie. Żarty.
21 Nie będziesz kradł, nie będziesz jadł.
Maksyma złodziejska.
22 Nie mówię, żeś ukradł, ale oddaj.
23 Nie to złodziej, co ukradnie, ale to, co schowa. — Ryś. cni. 10; Czel. 145.
Nie ten złodziej, co ukradnie, ale ten, co schowa. Żup. 16. — Nie to złodziej, co kradnie, ale co przyjmuje. Knap. 667; Ern.
167; Dąbr. 10. Nie tylko ten złodziej, co kradnie, ale i ten, co przyjmuje. Now. 65.
Nie ten złodziej, co kradnie, ale ten, co kradzione rzeczy tai. Lom. 23...., ale ten, co odbiera.
Ob. N. 2 7.
24 Nie trzeba się żadnej rzeczy odrzekać, chyba kraść, a nosa sobie ukąsić. — Ryś. cnt. 10; Wójc. Przyp. 26; Czel. 503.
Nie trzeba się żadnej odrzekać rzeczy, chyba kraść komu (albo kogo), a sobie nosa ukąsić. Kolb. VIII. 262.
25 Nie za to biją, że ukradł; ale za to, że źle schował.
26 Pięknie ukraść jest to jedno, jakoby kupić. — Gem. II. 235.
27 Tak to złodziej, co przyjmuje, jak ten, co kradnie. — Knap. 667; Em. 167; Czel. 145.
Tak to złodziej, co kradnie, jak ten, co tai. Flor. 12; Mon. Gr. 421. Jak to złodziej, co kradnie, tak ten, co tai. Mon. Ench. 191; Mon. Gr. 384. — To złodziej, co ukradnie, ale i ten, co przeohowywa. Trotz, p. w. Przechowywać. — I ten złodziej, co kradnie, i ten, co przechowuje. Dykc. II. 80; Mas. 174.
§ Tak ten, co kradnie, pachnie szubienicą, jak ten, co przechowuje u siebie kradzieży. Pot. W. Ch.
Ob. N. 2 3.
28 Tam źle kraść, gdzie złodziej sain gospodarz.
Odm. Trudno w tym domu co ukraść, gdzie sam pan złodziej.
29 U kogo ukradziono, tego obiesić. — Smntr.
Nap.
T. j. ten winien, kto swego nie pilnuje.
30 W żywe oczy ukradnie. — Knap. 361; Flor. 99.
Kradnie w żywe oczy. Now. 35.
T. j. przebiegły, niezwykle zręczny złodziej.
31 Zafantowali mu konia, bo ukrad gążewki. — Cinć. 41.
Gążewki = wiązanie skórzane u cepów.
32 Żebym dwie dusze miał, to kradłbym. — Feder. rkp.
Kraśniczyn.
Koło Kraśniczyna świat się zaczyna, a w Bończy (a na Bończy) świat się kończy.
Są to odległe od siebie o 8 wiorst majętności hr. Poletyłły, pięknie zagospodarowane, wyróżniające się wśród sąsiednich; stąd powyższe przysłowie.
Kraśno.
Nie smaczno, co nie kraśno. — Knap. 648.
Kraśno=okraszone.
Krawat.
Na szyji krawaty, a w koszuli same łaty.
Krawiec.
1 By nie cudze płatki, nie miałby krawiec karwatki. — Ryś. cnt. 1; Czel. 332.
Karwatka = pewien rodzaj ubioru męskiego u dawnych polaków.
2 Dobry krawiec to ji patykiem (kołkiem) zesyje. — Mat. rkp.
3 Każdy krawiec swoim krojem, każdy kiep swoim strojem.
4 Krawca za kowala obiesić. — Knap. 363; Trotz, p. w. Krawiec; Czel. 503; Dar. 165.
Ob. p. w. Kowal, N. 7, Osiek i Ślósarz.
5 Krawiec sługa boży: jednemu weźmie, drugiemu dołoży.
6 Tak krawiec kraje, jak mu materji staje. — Linde, p. w. Krawiec.
