Gardzić.
1 Gardzić się nikim nie godzi, i napodlejszy zaszkodzi. — Knap. 279; Żegl. I. 57; Dąbr. 5; Now. 21; Czel. 266; Mas. 82; Cinć. 12.
..., bo i podlejszy zaszkodzi. Flor. 105. Gardzić się nikomu nie godzi, i najpodlejszy zaszkodzi. Wójc. Przyp. 155. — Gardzić się nikim nie godzi. Mon. Ench. 187; Mon. Gr. 380.
2 Gardzi, jak dziad szóstakiem.
3 Gardzi, jak pies flakiem.
Nie gardzi wcale.
4 Kto drugim gardzi i z bogactw się puszy, podle zrodzonej cechę nosi duszy. — Now. 36.
5 Kto gardzi, jada chleb twardy. — Ryś. cnt. 6; Czel. 60.
6 Kto kim gardzi, Bóg nim bardziéj.
7 Małemi rzeczami gardzić nie trzeba, temu co się chce dorobić chleba. — Knap. 471.
8 Małym gardzący, wiotsze traci (wiele szkoduje). — Knap. 471.
9 Nie gardź nikim, by napodlejszym. — Knap. 595.
10 Nie pogardzaj niczym, czasem bo i z małych wielkie wyrastaj a rzeczy. — Wurzb. 296.
Garncarz.
1 Garnczarz garnczarza nienawidzi. — Sk. Żyw.
Odm. Szewc szewca, garncarz garncarza robotę gani i spotwarza. § Nie potrzeba aby zajźrzał garnczarz garnczarzowi, sąsiad sąsiadowi. Macz. Prz. Garnczarz garnczarza nie najrzy, wedle dawnej Hezjodowej przypowieści. Modrz. Garnczarz zajźrzy garnczarzowi i cieśla jeden drugiemu. Wokab. z r. 1580. Zdun zajźrzy zdunowi i.... Wokab. z r. 1607. Garnczarz garnczarza nierad widzi. Młodź. Kaz. IV. Garnczarz się, jako żywo, z garnczarzem nie zgodzi. Pot. Arg. Nigdy tak garnczarz garnczarza, jako poety nienawidzi poeta. Pot. W. Ch.
2 Garncarz w czerepie jeść warzy.
Garnek.
1 Chociaż w srebrnym gotujesz garnku, to warzęchą mieszać musisz Marku. — Kolb. VIII. 250.
2 Czym się garniec napije, tym i skorupa pachnie. — Dykc. I. 84.
Czym garniec nawre, tym śmierdzi aż do końca. Cinć. W. 307. Czego garnki nawrają, taki zapach mają. — Długo trwa, czego garnek nawrze zmłodu. — Któż garnek wymyje, gdy się weń co wpije? § Zawżdy się zmłodu ostrzy każdy tarnek, A tym czym nawrzał, zawżdy śmierdzi garnek. Rej. Wiz. Z garnka zdawna wpitej woni nie zmyje. Stryj. Gon. Czego zmłodu garnek nawre, tym do końca śmierdzi abo pachnie. Starow. Ref.
3 Do cudzego garnuszka nie zrodziła się pietruszka.
4 Drutowany garnczek, to zawsze już skorupa.
5 Garnca natłuczonego dłużej. — Knap. 230.
Garnka nadtłuczonego najdłużej. Now. 21. Nadtłuczonego garnka dłużej od całego.
6 Garnczek szczerbaty a parobek żonaty są sobie bracia.
7 Garniec dobrze wypalony lepiej trwa niżli namoczony. — March. 17.
8 I małe garnki mają uszka.
9 Jaki garnuszek, takie przykrywadłko. — Pot. Pocz.
Odm. Jaki garnek, taka i pokrywa.
10 Każdy garczek ma swoją pokrywę.
11 Każdy sobie garnek skrobie.
12 Kipi w garnku, jak na jarmarku.
13 Kto do garnka kładzie, ten pierwszy z niego bierze.
14 Łatwiej garnkowi przy pierzynie: choć upadnie, to się nie zbije.
15 Małe garneczki (garnuszki) prędko kipią.
Ob. N. 26.
16 Nie dbam o wielki garniec, kiedy się z małego najem. — Ryś. cnt. 12; Czel. 282; Mas. 289.
17 Nie dotykaj się garnka, to się nie usmolisz.
Nie tykaj garnca, byś się nie posmolił. Młodź. Kaz. I.
18 Nie święci garnki lepią.
I święci w niebie garnków z gliny nie lepią. Przyb. rkp.; dop. Nie sami święci garnki lepią. — Święci garnków nie lepią, tylko ludzie.
19 Stary garnek przeżyje nowy.
20 Trudno zgadnąć, co w garnku pod pokrywką wre. — Rej. Zw.
21 Uderz w garniec, dźwięk go wyda. — Knap. 1161; Trotz, p. w. Garniec.
Powiadają, zmłodu że się ostrzy tarnek, A znowotku po brzęku poznawają garnek. Rej. Wiz.
22 W chałupie masz swar, kiedy niemasz co wsypać w gar.
23 W cudze rad zagląda garki. — Trotz, p. w. Garnek.
Do garnca cudzego naględać. Rej. Zw.
T. j. lubi się do cudzych rzeczy wtrącać, wścibski, wszędzie swoje trzy grosze wetknie.
24 W małych garnuszkach przysmaczki chowają.
25 W zakrytym garku kucharz wie co tleje. — Bratk.
26 Z małego gárnuszka prędko przekipi. — Cinć. 41.
