Strona:Samuel - Adalberg - Księga przysłów.djvu/185

21 Gada jak sroka.

  Nie wiedzieć co gada.

22 Gada, jak ślepy o kolorach.
23 Gada, jak tatarski kogut.

  Niezrozumiale.

24 Gada jak w malignie.

  Od rzeczy mówi.

25 Gada jak za pieniądze.
26 Gadaj do niego jak do kołka.
27 Gadaj do niéj, ona dzwoni.
28 Gadaj mu tam, a on gwiżdże.

  Gdy kto rozumnej rady, przestrogi słuchać nie chce.

29 Gadaj zdrów, a pisz piątkę.
30 Gadaj z nim, jak z kobyłą pacierz.

  Ob. N. 31 i 54.

31 Gadajże z kobyłą w błocie.

  Ja swoje, a on swoje.

 Ob. N. 30 i 54.

32 Gada po arabsku.

  Niezrozumiale.

33 Jak do ściany gadał.

  Ob. N. 14.

34 Kiej jeden gádá, musi drégi milczec. — Cesz. Kasz. 25.
35 Kto dużo gada, niechcący się wyspowiada.
36 Kto dużo gada, (ten) robi mało. — Kolb. VIII. 257.
37 Kto gada jak pies, biją go jak psa. — Skrup.
38 Kto siła (wiele) gada, ten się wygada.
39 Chto wiele gádá, ten bule nie kupi. — Cen. Kasz. 20.

  Odm. Kto wiele gada, ten cielęcia nie kupi.

40 Kto wiele gada, wiele cierpi. — Żegl. I. 77.
41 Lepiej gadać z głową, aniżeli z nogami.
42 Lepiej milczeć, niż gadać. — Kras: „Komar.”

43 Lepiej milczeć, niż gadać nie do rzeczy. — Kras: „Filozof i Chłop”; Now. 43.

44 Łacno gadać, nie łacno dokazać. — Knap. 412; Ern. 864; Wurzb. 308.

  Odm. Łatwo gadać, nie łatwo pokazać.

45 Łatwo jemu gadać.
46 Na kogo gada, a sam w to wpada.

  Innych gani, przestrzega, a sam błądzi.

47 Nie darmo ludzie gadają. — Flor. 59; Żegl. I. 100.

  T. j. musiało coś zajść, coś w tym jest, nie darmo o tym mówią.

48 Nie długo pytają, kto nie wie o czym gadają. — Don. Gr. 15.

49 Wònbé rád wjedno wò se gádáł. — Cen. Kasz. 22.
50 Pojechali co gadali, a ci kpy co nie słuchali.
51 Tak mądrze gada, aż mu się z głowy kurzy. — Lom. 31.

52 Trzeba wiedzec, kiej gadac, a kiej milczec. — Cen. Kasz. 23.

53 Wiele gada, a mało mówi. — Wurzb. 301; Mas. 287.
54 S nim gadac a s kózą, pácérz mówic. — Cen. Kasz. 13.

  Ob. N. 30 i 31.

55 Z wodo sie bić, a z tobo godać to jedno. — Feder. II. 355.

Gadatliwość.
 W gadatliwości nie będzie bez złości.

Gadka.
 1 Gadka za morzem, a śmierć za plecami.
 2 Wiele gadki, mało uczynku. — Lom. 33.

Gadu Gadu.

 1 Gadu gadu, a psi w krupy. — Knap. 228; Flor. 83; Żegl. I. 45; Mon. Ench. 187; Mon. Gr. 380.

  Gadu gadu, a psé w krépe. Cen. Kasz. 14.

 2 Gadu gadu, a świnia ryje. — Knap. 228.

 3 Gadu gadu, a wilk w owce. — Knap. 228; Trotz, p. w. Gadka.

 4 Gadu gadu, a tu już i dnieje.
 5 Gadu gadu od poranku do obiadu.
 6 Gadu gadu o pstrym dziadu, o łysej kobyle.
 7 Gadu gadu stary dziadu; baj bajugo byle długo.

Gagatek.
 Gagatek z kociego łoju.

Gajda.

 1 Więcej gajdów niż organistów, kowalów niż złotników. — Dąbr. 15.

 2 Zły gajda dobrym kornetystą nie będzie. — Knap. 1352.

  Zły gajda kornecistą nie będzie. Trotz, p. w. Gajda.

  T. j. kto się rzeczy łatwiejszej dobrze nie wyuczył, kto w niej nie celuje, ten do trudniejszej się nie zda.

Galant.
 Galant w półtorej poły.

Galaty.
 Przystrzygnął mu na galaty. — Cinć. 33.

  Wybił go, oćwiczył. Galaty = spodnie.

Galić.
 1 Jako galą, tako biją. — Mącz; Ryś. cnt. 4.

  Jako galą, tak biją. Knap. 46 i 300; Gem. II. 112. Jak galą, tak biją. Trotz, p. w. Galić. — Jako kto gali, tak biją. Ern. 1358'. § Ten ludzie obyczaj mają, Iż tak biją, jako im galą. Anon. II. Jak kto gali, tak mu odbijają. Lubom. R. Tak biją, jako galą. Pot. Arg.

  T. j. jak ty z kim, tak on z tobą postępuje, wet za wet. Galić = podrzucać, dawać piłkę przy grze, dla odbicia jej z strony przeciwnej.

 2 Każdy sobie gali. — Knap. 343; Ern. 788.

 Każdy na swą stronę gali. Kuczw. Rel.

  T. j. każdy pierwej sobie sprzyja, dla siebie szuka korzyści, na swe koło wodę ciągnie.